Grupa 5,6 latków
Nauczyciele:
Irena Sopel
mgr Ewa Piotrowska
pomoc nauczyciela: Celina Borkowska
NIECH ŻYJĄ WAKACJE
Piątek 26.06.2020 Zakończenie roku przedszkolnego
KOCHANE DZIECI!
Kończycie swój pierwszy etap edukacji i wkraczacie w życie szkolne. Pamiętajcie, że stając się uczniami, nie przestajecie być dziećmi. W waszej dalszej edukacji nadal towarzyszyć powinny: zabawa, uśmiech, zadowolenie nawet z małych sukcesów.
To, czego nauczyliście się w przedszkolu to pierwszy bagaż doświadczeń na całe życie: pierwsza ksiąŻka, pierwsze zabawy z rówieśnikami, pierwsza ocena waszej
pracy. To niezatarte wspomnienia waszego dzieciństwa, ważne a może nawet najważniejsze.
Jestem więc dumna, że mogłam w tym uczestniczyć. Życząc powodzenia w szkole, życzę Wam abyście pozostały takie jakie jesteście.Chce Wam i waszym Rodzicom podziękować również za trudny okres zdalnego nauczania, było to dla Nas nowością i wyzwaniem. Mam nadzieję, że odpoczywając
w wakacje nabierzecie sił do dalszej nauki, i z radością starszaki pójdą do I klasy, a pozostałe dzieci rozpoczną naukę w zerówce.
Pozdrawiam i całuję Wasza Pani Irena
Czwartek 25.06.2020 Pożegnania nadchodzi czas
Zabawy dowolne według zainteresowań.
Czytanie tekstu samodzielnie lub z pomocą:
Znamy pory roku, dni tygodnia.
Wiemy, że rok ma 12 miesięcy.
Znamy cyfry: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, i liczbę 10.
Dodajemy i odejmujemy w zakresie 10.
Rozpoznajemy i nazywamy figury: koło, kwadrat, prostokąt, trójkąt.
Znamy litery: a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, ł, m, n, o, p, r, s, t, u, w, y, z, ż, h.
Czytamy wyrazy, zdania, teksty.
Mówimy wyraźnie, całymi zdaniami.
Mamy bogate słownictwo.
Znamy przyrodę i dbamy o nią.
Jesteśmy gotowi do nauki w klasie I.
Słuchanie i śpiewanie dotychczas poznanych piosenek
Środa 24.06.2020 Po łące biega lato
Zabawy dowolne, prace porządkowe po zakończonej zabawie.
Zajęcie 1 Słuchanie piosenek o tematyce lata
https://www.youtube.com/watch?v=JY2LxTIkWyQ&list=PL7OVl7WqJXQKtWuSVoJg4Hhke1dsdjOEe
Zajęcie 2 Malowanie farbami obrazka Łąka Latem
Obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie związanych z latem.
Wtorek 23.06.2020 DZIEŃ OJCA
Zajęcie 1 Słuchanie piosenek o Tacie i nauka wierszyka
https://www.youtube.com/watch?v=2Gia2zAK2Uc&list=RD2Gia2zAK2Uc&start_radio=1
Mój tatuś jest duży,
mądry i kochany,
Jak nikt przy mnie stoi,
gdy poznaję świat.
Dziękuję Ci, tato,
w dniu Twego święta,
przyjmij laurkę i polny kwiat.
Zajęcie 2 Wykonanie samodzielne laurki dla Taty.
Wyjście na spacer i zebranie polnych kwiatów na bukieci.
Złożenie życzeń i wręczenie prezentów
Poniedziałek 22.06.2020 Jedziemy na wakacje
Pisanie szlaczków literopodobnych, czytanie tekstów w książce, zabawy dowolne.
Zajęcie 1 Słuchanie i nauka metodą ze słuchu piosenki Niech żyją wakacje
https://www.youtube.com/watch?v=BauTov9xmZY
Zajęcie 2 Gdzie chciałbym pojechać na wakacje – praca plastyczna, technika dowolna.
Zabawy swobodne na świeżym powietrzu.
POŻEGNANIA NADSZEDŁ CZAS
Czwartek 19.06.2020 Czas pożegnania
Uzupełnianie brakujących ćwiczeń w kartach pracy, pisanie szlaczków literopodobnych.
Zajęcie 1 Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Pożegnanie przedszkola.
– Lato się śmieje, czas na wakacje! Pa, pa, zabawki!
Żegnaj, przedszkole! Zawsze będziemy o was pamiętać,
stawiając krzywe literki w szkole.
Starszak potrafi: budować wieże, rozpoznać w książkach najdziksze zwierzę,
układać puzzle, kroić warzywa, wie, że się pokłuć można w pokrzywach.
Zna pory roku, kierunki świata, wie, że na miotle nie da się latać,
sam się ubiera, buty sznuruje, mówi: „przepraszam, proszę, dziękuję”.
Umie zadzwonić na pogotowie, wie, że się nie da chodzić na głowie,
zasady ruchu zna doskonale i po ulicy nie biega wcale.
Lubi teatrzyk, śpiewa piosenki, wie, czym się różni słoń od sarenki,
pieluch nie nosi ani śliniaka. To są zalety dziecka starszaka.
– Kwiatek dla pani. Cmok dla maluchów. Trochę nam smutno…
Pa, pa, przedszkole! Lecz czy będziemy mogli tu wrócić, gdy nam się znudzi w tej nowej szkole…?
Rozmowa na temat wiersza.
Zajęcie 2 Osłuchanie z piosenka Kończymy już przedszkole (słowa i muzyka Danuta i Karol Jagiełło)
https://www.youtube.com/watch?v=AEwMx26C3IA I
. Kończymy już przedszkole, do szkoły czas,
zeszyty i tornistry wołają nas.
A my nie chcemy, nie chcemy jeszcze iść.
Ref.: Tak bardzo nam tu dobrze, że nie chcemy wcale jeszcze iść. (2x)
II. Wakacje szybko miną, a potem już zadzwoni pierwszy dzwonek, lekcje tuż-tuż.
A my nie chcemy, nie chcemy jeszcze iść.
Ref.: Tak bardzo...
III. Lecz co tu robić, w życiu zawsze tak jest, że upływają lata, starszym się jest.
A my nie chcemy, nie chcemy starsi być. Ref.: Tak bardzo...
Zabawy na świeżym powietrzu
Czwartek 18.06.2020 Pierwsze owoce lata
• Utrwalanie piosenki Na zawsze zapamiętasz
• Karta pracy, cz. 4, s. 78.
Zajęcia 1. Zabawa badawcza – Dlaczego czereśnie pękają?
Czereśnie – całe i popękane, rabarbar, woreczek foliowy, miska z wodą.
• Wyjaśnianie dzieciom, dlaczego, kiedy pada deszcz, dojrzewające latem owoce pękają.
• Oglądanie rabarbaru; opisywanie jego wyglądu, przeznaczenia; zwracanie uwagi na czerwoną
skórkę brudzącą palce oraz, że liście rabarbaru mają charakterystyczny kształt.
• Włożenie jednego kawałka liścia do woreczka foliowego, a pozostałych – do miski z wodą.
Następnego dnia porównywanie wyglądu rabarbaru z woreczka i z rabarbarem z wody (rabarbar
wyjęty z woreczka nie zmienia swojego wyglądu, ma nadal równe, całe końce; natomiast ten wyjęty z
wody jest na końcach popękany i zwinięty). To efekt wchłaniania wody. Skórka wchłania jej więcej
niż miąższ. Właśnie dlatego rabarbar pęka na końcach i się zwija. Rodzic wyjaśnia, że podobne
zjawisko można zaobserwować również u innych owoców. Czereśnie, kiedy są już dojrzałe i pada na
nie deszcz, zaczynają pękać. Miąższ znajdujący się pod skórką chłonie jak gąbka krople wody, które
padają na skórkę. Owoc zwiększa więc swoją objętość. Skórka natomiast nie zachowuje się jak
nadmuchiwany balonik, nie rozciąga się i dlatego pęka. Podobnie jak czereśnie pękają również
wiśnie, śliwki i agrest.
• Degustowanie czereśni – całych i popękanych.
Ćwiczenia gimnastyczne.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawy wybrane spośród zabaw z całego roku.
• Ćwiczenia w książce, s. 94−95.
5 latki Dzieci słuchają tekstu czytanego przez Rodzica.
6 latki Czytanie tekstu o wakacjach i wakacyjnych rad Olka i Ady.
Zabawa rozluźniająca mięśnie wokół oczu i na czole – Duże oczy.
Dzieci słuchają i wykonują polecenia.
Za chwilę będziecie mogli zrobić duże, bardzo duże oczy. Unieście przy tym brwi do góry tak mocno,
jak tylko możecie. Wyobraźcie sobie, że macie jeszcze dodatkowe, trzecie oko pośrodku czoła. I
właśnie to oko otwórzcie tak szeroko, jak tylko potraficie… A potem możecie poruszać waszymi szeroko otwartymi oczami we wszystkie strony: w dół, do góry, w prawą stronę, w lewą stronę. Być może zauważycie waszymi trzema szeroko otwartymi oczami coś, czego do tej pory nie widzieliście.
Za chwilę zacznę powoli odliczać do sześciu. Kiedy dojdę do szóstki, zamknijcie na moment oczy i
nadajcie im w myślach taki rozmiar, jaki chcielibyście mieć. Trzecie oko będziecie mogli sobie później wyobrazić za każdym razem, kiedy będziecie chcieli zobaczyć coś w waszej wyobraźni. Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć.
Środa 17.06 Na zawsze zapamiętasz
Karta pracy, cz. 4, s. 75.
Czytanie tekstu wyrazowo-obrazkowego o wakacjach. Kończenie kolorowania kredek według wzoru (rytmu) z poprzedniej karty.
Zajęcia 1. Zabawy przy piosence Na zawsze zapamiętasz.
Piosenka pt.,, Na zawsze zapamiętasz” sł. i muz. K. Gowik
Ref. Choć ostatnie to w przedszkolu dni,
choć rozstania, pożegnania czas,
to mówię ci, to mówię ci – nic tak naprawdę nie rozłączy nas.
To mówię ci, to mówię ci – nic tak naprawdę nie rozłączy nas.
I Na zawsze zapamiętasz jak Lena płakała,
podarty elementarz przez Olka i Michała.
Jak Ada jeść nie chciała, Jaś zasnął pośród lalek.
Jak Ola kompot raz wylała na całą naszą salę.
O-jojo-jojo-joj!
II Uśmiechniesz się, gdy wspomnisz ludziki z plasteliny,
jak Bartek ćwiczył skoki, a Karol – śmieszne miny.
I kłótnie Ani z Basią, i miśka brzuch rozpruty.
Jak Kasia kiedyś zapomniała na spacer włożyć buty!
O-jojo-jojo-joj!
III Pomyślisz, jakie miłe widziałeś teatrzyki.
Piosenki i zabawy, występy i wierszyki.
Wspomnienia będą czekać w albumie ze zdjęciami.
Bo to przedszkole zawsze będzie tu, w myślach, razem z nami!
Tak, tak,tak,tak!
Zajęcia 2. Co najbardziej podobało mi się w przedszkolu – rysunek.
Karta pracy, cz. 4, s. 77.
Wtorek 16.06.2020 Liczymy patyczki
• Karta pracy, cz. 4, s. 73. Kończenie rysowania szlaczków. Dzielenie nazw obrazków na sylaby (lub na głoski). Utrwalanie poznanych piosenek o lecie, śpiew indywidualny lub z pomocą nagrania.
Zajęcie 1 Ćwiczenia w liczeniu za pomocą patyczków. Patyczki w różnych kolorach, znaki, liczby. Dzieci biorą sobie po tyle patyczków, ile mają palców u rąk.
• Układanie z patyczków kształtów figur geometrycznych. Dzieci układają z patyczków trójkąt, prostokąt, kwadrat. Określają, ile patyczków potrzebowały do ułożenia kształtu każdej figury.
• Układanie patyczków według kolorów. 5 latki Dzieci liczą patyczki w każdym kolorze. Podają całkowitą liczbę patyczków, mówiąc np., 3 patyczki czerwone dodać 4 patyczki zielone i dodać 3 patyczki żółte to razem 10 patyczków. 6 latki Układanie działania ilustrującego liczbę patyczków. Np. 3 + 4 + 3 = 10
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne i zabawy na świeżym powietrzu z zastosowaniem urządzeń ogrodowych. Obserwowanie roślin i zwierząt, rozpoznawanie ich i nazywanie.
• Karta pracy, cz. 4, s. 74. Oglądanie obrazków. Opowiadanie, co się na nich dzieje. Zastanawianie się i mówienie, co Ada robiła kiedyś, co robi teraz, a co będzie robić w przyszłości. Wymienianie kolorów kredek.
• Utrwalanie nazw miesięcy na podstawie fragmentu wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Rok.
W styczniu Nowy Rok przychodzi,
często mrozem grozi.
W lutym czyni tak samo.
W marcu bywa jak w garncu (…).
Kwiecień z majem w zieleni skąpane (…).
Czerwiec obiecuje radości wiele, bo – moi przyjaciele
– lipiec i sierpień to wakacji czas (…).
Wrzesień i październik zmieniają kolory ziemi (…).
W listopadzie smutek na drzewach się kładzie.
A w grudniu zmęczony pracą Stary Rok żegna się i… zaprasza Nowy Rok. (…)
Poniedziałek 15.06.2020
Pocieszajki dla maluszków
• Zabawa ruchowa – Po muszli ślimaka.
Dzieci siadają na podłodze z wyprostowanymi nogami; przesuwają się do przodu, nie uginając nóg i nie pomagając sobie rękami. Idą kolejno, tip-topkami – po linii przypominającej kształt muszli ślimaka
Zajęcie 1 Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Pocieszajki dla maluchów.
Książka (s. 86–89)
Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać, bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie. Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze grupy
zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samodzielnie przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach. Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się, wiązać sznurowadeł i budować domku z
drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów:
„proszę, dziękuję, przepraszam”. Ten miś musiał się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu
w tym pomagały. Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Basia. Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki: – O!
Popatrz, misiu, tu jest łazienka, wodą się zmywa farbę na rękach, a ty masz łapki całe w powidłach,
więc musisz użyć wody i mydła! Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali
piosenkę: Kum, kum, kum! Rech, rech, rech! Było przedszkolaków trzech. Hopsa, w lewo! Hopsa, w
prawo! Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo! Ucz się, misiu, z nimi ćwicz, skacz i do dziesięciu licz! Tu
następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej… Potem na scenie
pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek. Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę. Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały: – Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie, nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie, a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole, będziemy wspominać kochane przedszkole! Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po
spektaklu wszyscy chcieli obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kolegom. Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić. – Trochę mi smutno – powiedziała do Kasi. – Mnie też – odpowiedziała dziewczynka. –
Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A – przeliterowała. – A ja się nauczyłam sama korzystać z
łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spuszczać wody – dodała Ada. – Piotrek mi pokazał, jak
bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach. – Mnie też! – I umiemy już
rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… – zająknęła się Kasia. – Kwadraty –
dokończyła Ada. – Tak! Kwadraty! – I co jeszcze? – Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby
się nie skaleczyć.– I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem – odparła z dumą Ada. – A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani kazała mu szybko wypłukać buzię. – Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę. – I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec! – Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie
ciasto jada się we Francji. – Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę. Dziewczynki wymieniły
jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną
panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem „złotą rączką”, który potrafił naprawić
każdą rzecz, a nawet z zabawkami. Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w
swojej szafce w szatni. – Co tam zostawiłaś? – zdziwiła się mama. – Zostawiłam pudełko z
pocieszajkami. – A co to są pocieszajki? – To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że
jak jakiś maluch będzie płakał, to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne
zwierzątko. Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto.
Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej. – To wspaniały pomysł – mama spojrzała z podziwem na
Adę i mocno ją przytuliła. – Pa, pa! Przedszkole! – powiedziała Ada. – Kiedyś cię odwiedzę.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Co przygotowała grupa Ady na pożegnanie przedszkola?
− Co przygotowali młodsi koledzy?
− Co robiły Ada i Kasia?
− Kogo pożegnała Ada?
− Co to były pocieszajki Ady?
- Gdzie je zostawiła?
• Nauka wierszyka z opowiadania fragmentami, metodą ze słuchu.
Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,
nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,
a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,
Będziemy wspominać kochane przedszkole!
• Ćwiczenia w książce. Książka (s. 86–89).
5 latki Słuchanie tekstu czytanego przez Rodzica.
6 latki Czytanie tekstu znajdującego się pod ilustracjami.
Zajęcie 2 Obrazek o lecie – wykonanie prezentu dla kolegi/koleżanki na pożegnanie przedszkola.
• Oglądanie reprodukcji malarskich.
Dla każdego dziecka: wyprawka, reprodukcje malarskie: Claude`a Moneta Stogi siana w Giverny;
Olega Sumarokova Kobieta pod parasolem odpoczywająca na plaży. Dzieci oglądają reprodukcje,
określają, z jaką porą roku się kojarzą i dlaczego.
• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.
Dla każdego dziecka: kartka A5, kredki, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą, pastele, kartka
z kolorowego bloku technicznego, klej, bibuła, kolorowy papier.
• Wykonanie na kartkach formatu A5 obrazka o lecie (wybraną techniką).
• Ozdabianie powstałych ramek kulkami z kolorowej bibuły lub kawałkami kolorowego papieru.
• Podpisanie się, samodzielnie lub z pomocą Rodzica, z tyłu obrazka.
• Porządkowanie miejsc pracy.
Spacer. Wręczenie wykonanych prac wybranemu koledze/wybranej koleżance.
Wakacyjne podróże
Środa 10.06.2020 Lato na wakacjach
• Karta pracy, cz. 4, s. 62.
Słuchanie, dokąd podróżują ludzie podanymi środkami lokomocji. Naklejanie obok obrazków środków lokomocji obrazków odpowiednich miejsc.
5 latki • Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 77.
Rysowanie po śladach fal. Nazywanie tego, co się w nich ukryło.
6 latki • Tworzenie mapy skojarzeń do wyrazu wakacje. Litery, obrazki, małe kartki, duży karton, wyraz wakacje. Rodzic umieszcza na środku dużego kartonu wyraz wakacje. Dzieci podają skojarzenia
i rysują je na małych kartkach lub układają odpowiednie wyrazy. Następnie Rodzic umieszcza je wokół wyrazu wakacje, tworząc mapę skojarzeń.
Zajęcie 1 Zabawy przy piosenkach związane z tematyką lata, ćwiczenia ruchowe rozwijające aparat ruchu.
Zajęcie 2 Nadeszło lato – rozmowa na temat nowej pory roku.
• Karty pracy, cz. 4, s. 64−65.
Odczytanie zdania: Jest lato. Oglądanie zdjęć, słuchanie tekstu na ich temat, odczytanego przez Rodzica. Rysowanie na każdej kolejnej gałązce o jedną jagodę mniej. Kolorowanie rysunków.
• Układanie zdań na temat lata (z wykorzystaniem zdjęć z kart pracy). Np.
Latem na polu dojrzewa zboże.
Latem w ogrodach i na polach ludzie zbierają truskawki.
Latem w lesie rosną jagody…
Dzieci układają zdania, Rodzic je zapisuje. Potem przypomina je dzieciom, a one liczą w nich wyrazy.
• Śpiewanie na wymyślone melodie tekstu: Wiele dni czekałem/czekałam na to, żeby przyszło lato.
• Karta pracy, cz. 4, s. 66.
Określanie, dlaczego pętle są tak narysowane. Kończenie rysowania linii między kwiatami.
Kolorowanie kwiatów.
• Rozwiązywanie zagadek o różnych środkach lokomocji. Obrazki/zdjęcia różnych środków lokomocji
– rozwiązań zagadek. Dzieci rozwiązują zagadki i wskazują obrazki/zdjęcia przedstawiające ich
rozwiązania.
Pędzi po torze szybko, z daleka, bo tłum podróżnych na stacji czeka. (pociąg)
Ma skrzydła, choć nie jest ptakiem. Lata podniebnym szlakiem. (samolot)
Ma maskę, a pod nią konie, cylindry – nie na głowie. A w środku siedzi człowiek. (samochód)
Ta wielka latająca maszyna owada – ważkę, przypomina. (helikopter)
Wtorek 09.06.2020 Góralskie liczenie
5 latki • Dzieci słuchają tekstu czytanego przez Rodzica. Książka (s. 92–93) dla każdego dziecka.
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 76. Kolorowanie pól według kodu. Określanie, o czym śniła Ada.
6 latki Ćwiczenia indywidualne w czytaniu. Czytanie tekstu o wyjściu mamy, Olka i Ady do kina na film o małpce. Książka (s. 92–93) dla każdego dziecka.
Zajęcie 1 Zabawa matematyczna – Góralskie liczenie.
• Ćwiczenia w dodawaniu i odejmowaniu. Liczmany, kartoniki z liczbami i znakami: +, −, = (6-latek).
Zadanie 1.
Na hali, na hali 10 owiec juhas pasie.
Dwie w góry mu uciekły.
Ile teraz masz owiec, juhasie?
5 latki Dzieci układają 10 liczmanów. Odsuwają 2. Udzielają odpowiedzi na pytanie: Teraz jest 8 owiec.
6 latki Układają 10 liczmanów. Odsuwają 2. Układają działanie: 10 – 2 = 8 Odpowiadają na pytanie: Teraz jest 8 owiec. Tak samo postępują przy innych zadaniach.
Zadanie 2.
Do zagrody 9 owiec wpędził juhas młody.
– Ale cztery starsze owce uciekły z zagrody.
Policz teraz szybko mi ile owiec w zagrodzie śpi?
Zadanie 3.
Na hali, na hali – raz się tak zdarzyło, że do 7 starszych owiec 3 młode przybyły. Powiedz teraz mi ile wszystkich owiec w zagrodzie śpi?
Zadanie 4.
Na łące pod górą juhas owce pasie; cztery czarne owce i pięć białych hasa. Ile wszystkich owiec jest w stadzie juhasa?
Zajęcie 2 • Słuchanie piosenek o lecie, nauka metoda ze słuchu wybranych przez siebie
https://www.youtube.com/watch?v=JY2LxTIkWyQ&list=PL7OVl7WqJXQKtWuSVoJg4Hhke1dsdjOEe &index=1
• Wskazywanie pasm górskich na mapie; odczytywanie ich nazw z pomocą lub samodzielnie; zwrócenie uwagi na kolorystykę pasm górskich na mapie.
• Malowanie gór farbami na pogniecionej kartce. Dla każdego dziecka: farby plakatowe, kartka, pędzelek, kartka z bloku technicznego. Dzieci formują z pogniecionego papieru pasmo górskie, przyklejają je na kartce z bloku technicznego; malują farbami plakatowymi na różne odcienie brązu; malują drzewa iglaste u podnóża gór.
Poniedziałek 08.06.2020 Wakacje na Wybrzeżu
• Karta pracy, cz. 4, s. 60. Wykonanie łódki według instrukcji. Rysowanie po śladach.
Zajęcie 1 • Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Wakacyjne podróże. Książka (s. 84–85) .
Od samego rana tata, Olek i Ada planowali podróże wakacyjne. Zapomnieli o porannym myciu, a nawet o przebraniu się z piżam. Gdyby nie mama, zapomnieliby też o śniadaniu. Szczęśliwie mama przypomniała im o wszystkim. Kiedy byli już umyci, przebrani i najedzeni, wyjęła z szafy wielki globus i postawiła go na podłodze. – Teraz możecie podróżować palcem po całym świecie. – Super! – ucieszył się Olek. Bez namysłu zakręcił globusem. Fruuu! Gdyby kula ziemska obracała się tak szybko, wszyscy dostaliby kręćka jakiegoś lub co najmniej zadyszki. Przed oczami Olka, Ady i taty mknęły kontynenty: Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Afryka, Europa i zaraz Azja i Australia. – Tu jedziemy! – Palec Olka zatrzymał rozpędzony świat namalowany na globusie. – Australia, Sydney. Niezłe miejsce. Będzie fajnie. W Australii są kangury i koale. – W Sydney chciałbym zobaczyć gmach filharmonii – wtrącił tata. – A będzie tam gmach naszego przedszkola? – spytała Ada. Olek spojrzał na siostrę z politowaniem. Przecież nikt nie podróżuje do przedszkola, które jest kilka metrów od domu. Zakręcił drugi raz. Jego palec wskazał państwo leżące w Ameryce Południowej. – Brazylia. Dobry wybór – pochwalił tata. – Są tam wspaniałe plaże. Chętnie poleżałbym sobie – przeciągnął się leniwie. – Może i ja zaproponuję podróż? – mama zajrzała do salonu. – Chciałabym pojechać z wami do Indii. Zawsze interesowała mnie Azja i jej kultura. Chociaż Afryka też jest ciekawa. – No pewnie! Jedziemy do Kenii! Do parku z dzikimi zwierzętami. Zobaczymy słonie i żyrafy! – zawołał Olek ożywiony wizją spotkania dzikiego słonia, a może i lwa. – A będzie tam nasz park? – nieśmiało spytała Ada. Wszyscy spojrzeli na nią jak na przybysza z kosmosu. – Nasz park będzie czekał na ciebie w Polsce. Teraz ja wybieram – powiedział tata. Energicznie zakręcił globusem. Niebieski kolor oceanów i mórz zmieszał się z zielonym, żółtym i brązowym – kolorami kontynentów. Adzie aż zakręciło się w głowie. Świat na globusie obracał się zbyt szybko. Co będzie, jeżeli palec taty trafi na głęboki ocean? Nie chciałaby spędzić wakacji na oceanie. Tam już z pewnością nie ma znajomego parku ni przedszkola ani placu zabaw z dużą okrągłą piaskownicą. – Stany Zjednoczone. Waszyngton – zakomunikował tata. – Jest tam plac zabaw? – spytała Ada. – Naszego nie ma, są inne. Jest za to Biały Dom i... – Ale naszego domu tam nie ma – przerwała tacie Ada. – Ja nie mogę! Chcesz jechać na wakacje czy nie? – zniecierpliwił się Olek. – Chcę. Tylko nie tak daleko – bąknęła Ada. – To gdzie? Wybieraj – podsunął jej globus. Ada zamknęła oczy. ,,Niech los zdecyduje” – pomyślała i dotknęła palcem globusa. – Tu! Cała rodzina wbiła wzrok w miejsce, które wskazał palec Ady. Mama i tata pierwsi gruchnęli śmiechem. – Europa, Polska, Warszawa – podsumował Olek. Ada westchnęła z ulgą. Jak to dobrze, że zdała się na los szczęścia. W Warszawie jest jej przedszkole i dom, i park, i znajomy plac zabaw. No i tuż pod Warszawą mieszkają ukochani dziadkowie. Co ważne, ich dom stoi w pobliżu lasu. – Pojedziemy do babci i dziadka. Tam są bociany, dzięcioły, kukułki, żabki, biedronki, ślimaki, pszczoły – zachwalała Ada. – Mrówki, komary i muchy – dorzucił ponuro Olek. Ale już po chwili śmiał się jak tata i mama. Nawet napad komarów nie odstraszyłby ani jego, ani Ady od podróży do dziadków. Podpatrywanie ptaków w towarzystwie dziadka, który zna setki ciekawostek o zwierzętach, to był najlepszy z wakacyjnych planów.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Co Olek, Ada i tata planowali z samego rana?
− Dzięki czemu mogli podróżować palcem po całym świecie?
− Jakie kontynenty były widoczne na globusie? (Rodzic obraca globus, a 6-latki samodzielnie lub przy jego pomocy odczytują nazwy kontynentów)
− Co wskazywał palec Olka?
− Co wskazywał palec taty?
− Gdzie chciała pojechać mama?
− Co wspominała cały czas Ada?
− Co wskazywał palec Ady? Gdzie ona chciała pojechać na wakacje?
Ćwiczenia z książką. Książka (s. 84–85) .
5- latki Dzieci słuchają tekstu czytanego przez Rodzica
6-latki Czytają tekst znajdujący się pod ilustracjami w książce.
Zajęcia . Wykonanie pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu.
• Słuchanie nagrania odgłosu fal morskich uderzających o plażę (szumu morza).
− Czego odgłosu słuchaliście?
− Czy ten odgłos był przyjemny?
− Pokażcie rękami, jak porusza się fala.
Dokończenie zdania: Chciałbym (chciałabym) pojechać nad morze, bo…
• Zabawa – opowieść ruchowa Na plaży (według Małgorzaty Markowskiej).
Jesteśmy na plaży. Spoglądamy w niebo, na którym fruwają latawce. (Dzieci biegają po sali w jednym kierunku). Latawce unoszą się wysoko na wietrze. (Wznoszą ramiona do góry). Teraz opadają w dół. (Wyciągają ramiona w bok). Przestało wiać. Latawce opadają na piasek. (Dzieci siadają skrzyżnie). Rysujemy na piasku kształt swojego latawca. Wietrzyk zaczyna lekko wiać, latawce podrywają się do lotu. (Dzieci powoli podnoszą się do stania i kontynuują bieg po sali). Słonko świeci, piasek staje się gorący. Idziemy ochłodzić stopy w wodzie. Idąc, podnosimy wysoko kolana, staramy się utrzymać przez chwilę na jednej nodze. Wchodzimy do wody i ochładzamy ciała, polewając wodą ramiona, plecy, brzuch. Podskakujemy obunóż, rozchlapując wodę dookoła. Czas na kąpiel słoneczną. Kładziemy się na piasku i opalamy brzuchy. (Leżą tyłem). Patrzymy na niebo i podziwiamy latawce. Teraz opalamy plecy. (Przechodzą, przez przetoczenie, do leżenia przodem).
• Wskazanie na mapie Polski Morza Bałtyckiego. Mapa Polski. Dzieci wskazują Morze Bałtyckie na mapie Polski.
• 5 latki Słuchają nazw miejscowości leżących nad Bałtykiem, odczytywanych przez Rodzica
• 6-latki Odczytują nazwy miejscowości leżących na Wybrzeżu.
• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu. Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 4, kartka z bloku technicznego, klej, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą.
• Wycinanie z gazet gotowych elementów.
• Malowanie kartki z bloku technicznego tak, aby była podzielona na trzy pasy: żółty (piasek na plaży), niebieski (morze), jasnoniebieski (niebo).
• Przyklejanie poszczególnych elementów w odpowiednich miejscach na wyschniętej, pomalowanej kartce.
• Wykonanie prac przez dzieci.
• Porządkowanie miejsc pracy. Zabawa Gdzie pojedziemy na wakacje? Obrazki: gór, morza, jeziora, wsi, palm, miasta. Dzieci określają, co widzą i układają zdanie na ten temat.
Niby tacy sami, a jednak inni
PIĄTEK 05.06.2020 MOJE UCZUCIA
• Ćwiczenia w czytaniu. Książka (s. 90–91) dla każdego dziecka.
Czytanie tekstu Od buraka cukrowego do cukierka. Utrwalanie i słuchanie piosenek Hymn Dzieci i Dziwni Goście. Zabawy ruchowe w rytm piosenek.
Zajęcie 1 Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk Moje uczucia.
Żal mi minionych wakacji, urodzin, które już były, i tego, że odwiedziny babci już się skończyły. Smutno, że tata wyjechał, mama tak mało ma czasu, i złość mnie bierze, że brat mój robi tak dużo hałasu. Tu, w moim sercu, mieszkają uczucia: miłość, radość i smutek. Czasem jestem tak bardzo szczęśliwy, lecz czasem także się smucę. W kieszonce kasztan na szczęście o tym wciąż przypomina, że wszystko, co jest tak smutne, kiedyś z czasem przemija. Zobacz, już się uśmiechasz, bo znowu będą wakacje, tata niedługo już wróci, z mamą pójdziesz na spacer. Po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znów świeci, po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
• Rozmowa na temat tekstu.
− Co mieszka w sercu?
− Czy zawsze jest nam wesoło?
− Czy zdarza się, że coś was smuci?
− Czy zdarza się, że coś was złości?
Przypomnienie, że uczucia, emocje są czymś normalnym, naturalnym, co zawsze towarzyszy ludziom – dorosłym i dzieciom. Ale należy pamiętać o tym, że po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znowu świeci, po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
• Rysowanie na kartkach tego, co cieszy dzieci, i tego, co je smuci.
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne – Zabawy na świeżym powietrzu, spacery.
• Karta pracy, cz. 4, s. 59. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie rybek i fal po śladach. Kończenie rysowania rybek według wzoru. Kolorowanie ich.
• Nauka wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Wszystkie dzieci.
W sercach dzieci radość gości – gdy bezpieczne są.
Mają prawo do miłości – przecież po to są!
• Wprowadzenie nazwy czerwiec na podstawie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego O dwunastu braciach.
Drogą do lasu Idzie już czerwiec
Z wiązanką chabrów I dzbanem czernic.
Patrzy na łąkę Mokrą od rosy:
Już czas najwyższy Na sianokosy .
− Jak nazywa się nowy miesiąc?
− Co to są sianokosy?
− Jak wyglądają chabry?
− Wymieńcie nazwy wszystkich miesięcy, zaczynając od czerwca.
CZWARTEK 04.03.2020 DZIEŃ DZIECKA - CIĄG DALSZY
• Zabawa rozwijająca wyobraźnię, zdolności obrazowania tekstu ruchem, wyrażania emocji
– Różne opowiadania.
Nagranie wybranej muzyki pasującej do opowiadania, gazety, klocki, aktorzy: mama, dziecko, pluszowy kot, krzesełko i kocyk (zasłona).
Teksty Bożeny Formy:
• Tomek bawi się w swoim pokoju. Nagle słyszy dziwne szmery. Jest przerażony. Biegnie do mamy. Mamusia postanawia sprawdzić, co to za odgłosy. Trzyma Tomka za rękę i wraca do jego pokoju. Po cichu skradają się w kierunku firanki, zza której nagle wychodzi kot. Ach, to jego sprawka. Tomek bierze go na ręce, przytula, głaszcze i żartobliwie mu grozi. Uśmiecha się do mamy.
• Dzisiaj są urodziny Marty. Marta jest bardzo smutna, ponieważ wszystko jest przygotowane, a goście nie przychodzą. Ciągle pyta rodziców, która godzina. Siada na fotelu i zaczyna płakać. Nagle słychać dzwonek. Biegnie do drzwi – otwiera je… O!! Ze zdziwienia otwiera buzię. Ile gości. Cała rodzina i dzieci. Wszyscy mają kolorowe balony i prezenty, uśmiechają się. Marta jest szczęśliwa. Radośnie bije jej małe serduszko. Zaprasza gości do środka.
• Tymon bawi się z Arturem klockami. Jest bardzo zadowolony i szczęśliwy. Nagle podbiega do nich Tomek. Nie zwraca uwagi na Tymona. Szepce coś Arturowi do ucha i po chwili chłopcy odchodzą. Tymon jest bardzo smutny. Zaczyna płakać. Po chwili staje się bardzo zły. Niszczy piękną budowlę z klocków. Kładzie się na dywanie i płacze, uderzając rękami o dywan. Nagle podchodzą do niego Ada i Rafał. Pocieszają go i zapraszają do wspólnej zabawy. Tymon znów się uśmiecha. Jest zadowolony i miły.
Zajęcie 1 • Słuchanie piosenki Hymn dzieci (sł. i muz. Jolanta Kucharczyk).
Rozmowa na temat tekstu piosenki.
I. Masz skórę czarną, żółtą albo białą,
czy mieszkasz w Polsce, czy też w innym kraju,
to jesteś dzieckiem, tak jak ja, i chcesz tak żyć, jak chcę żyć ja.
Ref.: Każde dziecko na świecie chce bezpiecznie żyć,
każde dziecko na świecie chce szczęśliwe być.
Chce mieć dobrych rodziców i dom chce własny mieć,
dobrze uczyć się, pięknie bawić się, przecież tak mało chce!
II. Niech żadne dziecko już nie będzie głodne,
niech widzi tylko sprawiedliwość, dobro.
Więc wszyscy w zgodzie muszą żyć,
na świecie pokój musi być.
Ref.: Każde dziecko…
III. Niech tu, na Ziemi, słońce zawsze świeci
i niech szczęśliwe będą wszystkie dzieci.
Bo przecież pięknie można żyć,
śnić tylko najpiękniejsze sny.
Ref.: Każde dziecko…
− Czego pragnie każde dziecko?
− Czy każde dziecko jest bezpieczne i szczęśliwe?
− Czy dzieci innych ras, mające inny kolor skóry, różnią się jeszcze czymś od was?
Zajęcie 2 Zabawa Wyrażamy emocje – rozwijająca zdolność koncentracji podczas działania oraz koordynacji słuchowo-wzrokowo-ruchowej. Tekst Bożeny Formy:
1.Kiedy na niebie słoneczko świeci, cieszą się bardzo dorośli i dzieci.
2. Dzisiaj po niebie płyną czarne chmury, deszcz pada i każdy ma humor ponury.
3. Kiedy mam zły humor i kiedy mnie złość dopadnie, jestem niegrzeczny, choć dobrze wiem, że to bardzo nieładnie.
4. Kiedy dziecko się boi ciemności dookoła, wtedy mamę i tatę do siebie głośno woła.
5. Płaczę, kiedy jest mi smutno i wszystkiego dosyć mam, łzy mi płyną po policzkach i chcę zostać wtedy sam. Wspólne spędzenie czasu z rodzina
Środa 3.06 Dziwni goście
Karty pracy, cz. 4, s. 56–57.
Patrzenie na obrazek. Opowiadanie, co się na nim dzieje. Odszukiwanie na dużym obrazku przedmiotów, roślin umieszczonych na dole kart.
Zajęcia 1. Zabawy przy piosence Dziwni goście.
https://www.youtube.com/watch?v=Mq5LVKj8pXQ
I. Przyszła do mnie dziś pani Złość.
Krzyczy, że całego świata ma już dość!
Nogą głośno tupie i pięści pokazuje,
brzydkie miny stroi. O! O! O!
A za chwilę wszedł wielki Śmiech
i za brzuch się gruby trzyma, ech, ech, ech!
Tak się głośno śmieje, że łzy ze śmiechu leje,
i żartuje sobie: he, he, he!
Ref.: E e e emocje, tacy dziwni goście,
złoszczą, śmieszą, smucą, straszą nas.
Czy jest na to czas i pora, czy nie czas.
E e e emocje, czasem ich wyproście.
Bo i tak powrócą w inny czas,
jeszcze raz i jeszcze raz, i jeszcze raz.
II. Potem Smutek wpadł, tutaj siadł,
łzy mu kapią z mokrych oczu: kap, kap, kap.
Nic go nie ucieszy i nikt go nie pocieszy.
Smutku, przestań płakać, tak, tak, tak!
A na koniec: ciach! Wskoczył Strach!
Trochę boi się wszystkiego, ach, ach, ach!
Wielkie zrobił oczy i jak tu nie podskoczy!
Idź już, Strachu, sobie: sio, sio, sio!
Ref.: E e e emocje…
• Określanie charakteru melodii piosenki, jej budowy oraz metrum.
• Rozmowa na temat piosenki.
Rodzic zadaje pytania:
− O czym jest ta piosenka?
− Co oznacza słowo: emocje?
− O jakich emocjach jest mowa w piosence?
− Jakie emocje nas „odwiedzają”? Co się wtedy dzieje?
• Zabawa Dziwne głosy – rozwijająca zdolność wyrażania emocji głosem.
− strach − prawdziwy krzyk,
− smutek − mruczenie, pociąganie nosem,
− radość – hi, hi, hi, ha, ha, ha, lub prawdziwy śmiech,
− złość – warczenie.
Zajęcia 2. Wykonanie pracy Pożegnalny obrazek dla przyjaciela.
Wypowiedzi dzieci na temat: Kogo nazywamy przyjacielem?
Zapoznanie ze sposobem wykonania prac (według Igora Buszkowskiego).
Dla dziecka: podstawa pudełka po czekoladkach, brystol, szary papier, kolorowy papier, nożyczki, klej.
Ramą obrazka jest podstawa pudełka po czekoladkach. W jej wnętrzu dzieci tworzą dowolną kompozycję, np. góry, jezioro, las, łąkę, miasto… Aby kompozycja była wypukła, część
papierów potrzebnych do wykonania pracy dzieci mogą pognieść.
• Wykonanie prac przez dzieci.
• Wręczenie prac swoim przyjaciołom.
• Porządkowanie miejsc pracy.
• Karta pracy, cz. 4, s. 58.
Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada obchodzili Dzień Dziecka. Układanie zdań o każdym obrazku. Pisanie samodzielnie lub przez N. imienia dziecka. Ozdabianie pola z imieniem
WTOREK 02.02.2020 Co jest cięższe, a co lżejsze?
• Ćwiczenia: oddechowe, artykulacyjne i słuchowe, na podstawie wiersza Ewy Małgorzaty Skorek Dni tygodnia.
Jakie nazwy dni tygodnia znamy?
Czy wszystkie nazwy dni pamiętamy?
Jeśli ktoś lubi takie zadania,
niech się zabiera do wyliczania.
Powietrza dużo buzią nabiera
i na wydechu niech dni wymienia:
− poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela.*
Jeśli za trudne było zadanie, ćwicz dalej z nami to wyliczanie.
− Poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela.
* W miejscach oznaczonych * dzieci powtarzają za Rodzicem.
– na jednym wydechu – nazwy dni tygodnia.
Zajęcie 1 Co jest cięższe, a co lżejsze? – zabawy z zastosowaniem wagi szalkowej.
• Zapoznanie z wagą szalkową. Dzieci oglądają wagę, nazywają jej części. • Ćwiczenia z zastosowaniem wagi szalkowej. Porównują wagę (masę) misia, klocków i innych zabawek. − Co jest cięższe? Po czym to poznaliście?
− Co jest lżejsze? Po czym to poznaliście?
Każde dziecko porównuje masę wybranych przedmiotów i określa, co jest cięższe, co jest lżejsze, a co waży tyle samo.
• Karta pracy, cz. 4, s. 55. Kolorowanie w każdej parze cięższego przedmiotu. Kończenie rysowania wag według wzoru.
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne- zabawy na świeżym powietrzu. Zabawy Miny i minki. Mimiką naśladują polecenia. Jesteście smutni. DZIECI: układają usta w podkówkę, Jesteście zdziwieni. marszczą czoło, Jesteście przestraszeni. szeroko otwierają oczy, otwierają usta tak jakby chciały powiedzieć głoskę O, Dmuchacie na płomień świecy. wykonują głęboki wdech i wydech, Śpicie. zamykają oczy.
• Zabawa Witanie się różnymi częściami ciała. − Powitajcie rękami czoło. − Powitajcie rękami brzuch. − Powitajcie rękami łydki. − Powitajcie rękami stopy (łokcie, uda, plecy, uszy itd.).
• Słuchanie wiersza Ewy Małgorzaty Skorek Nazwy miesięcy – utrwalanie nazw miesięcy. W miejscach oznaczonych * dzieci powtarzają – na jednym wydechu – nazwy miesięcy.
Jakie miesiące w roku mamy?
Czy wszystkie nazwy miesięcy znamy?
Komu nie sprawi trudu zadanie, niech rozpoczyna ich wyliczanie.
Powietrza dużo buzia nabiera
i na wydechu nazwy wymienia:
− styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień.
* Jeśli za trudne było zadanie, ćwicz dalej z nami to wyliczanie:
− styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik*,
− styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik*.
PONIEDZIAŁEK 01.06.2020 Piłka dla wszystkich
• Karta pracy, cz. 4, s. 54. Rysowanie siebie w swoim ulubionym ubraniu, ze swoją ulubioną zabawką. Kolorowanie ramki swoim ulubionym kolorem. Samodzielne pisanie swojego imienia (swoich imion) i nazwiska (lub z pomocą Rodzica.).
Zajęcie 1 Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Piłka dla wszystkich.
• Zabawa Piłka nożna. Gwizdek. Dzieci naśladują grę w piłkę nożną – biegają za piłką, kopią ją. Na sygnał – dźwięk gwizdka – zatrzymują się i mówią rymowankę: Piłka tu, piłka tam, w piłkę nożną sobie gram.
Książka (s. 82–83. Dzieci słuchają opowiadania i oglądają ilustracje w książce.
Niepełnosprawny Franek z grupy Ady często śnił o tym, że gra w piłkę nożną. W snach nie siedział na wózku inwalidzkim, tylko biegał po boisku najszybciej z całej drużyny i strzelał najwięcej goli. – Brawo, Franek! – krzyczeli kibice. – To najlepszy zawodnik! – rozlegały się głosy. Jednak gdy szczęśliwy i dumny Franek otwierał oczy, od razu uświadamiał sobie, że to był tylko sen, a on nigdy nie zostanie piłkarzem. Patrzył na swoje nogi, którymi nie mógł poruszać, i robiło mu się wtedy bardzo smutno. Ada przyjaźniła się z Frankiem i bardzo lubiła się z nim bawić. Pewnego dnia zauważyła, że chłopiec jest wyjątkowo radosny. Miał roześmiane oczy i wesoło pomachał do niej, gdy tylko pojawiła się w sali. Dziewczynka była ogromnie ciekawa, co jest tego przyczyną. Może dostał długo oczekiwany bilet do teatru? A może spełniło się jego marzenie o jeździe na koniu? – Cześć! Nie uwierzysz, co się stało! – powiedział Franek, gdy Ada usiadła przy nim na dywanie. – Opowiedz. – W sobotę pojechałem z moim starszym kuzynem na mecz piłki nożnej. Grały drużyny z dwóch różnych szkół. Byłem bardzo blisko i mogłem obserwować każdy ruch zawodników! – To świetnie. Ja nie przepadam za oglądaniem meczu, ale cieszę się, że ci się podobało – odpowiedziała Ada. – Mój kuzyn podwiózł mnie do ławki, na której siedzieli zawodnicy rezerwowi. I całe szczęście, bo bramkarz skręcił nogę w kostce i trzeba go było zastąpić. Wyobraź sobie, że nagle ktoś kopnął piłkę, a ja ją złapałem! – Ojej! Zostałeś bramkarzem? – Nie. Po prostu piłka wypadła poza boisko i leciała prosto na mnie. Chwyciłem ją i rzuciłem z powrotem jednemu z napastników. – Brawo! – A wtedy on na mnie nakrzyczał… – Jak to nakrzyczał? Powinien ci podziękować – zdziwiła się Ada. – Niestety, nie. Powiedział, żebym się stamtąd wynosił, bo tylko przeszkadzam. A jego koledzy się śmiali i słyszałem, jak mówią o mnie „krasnal na wózku”. – Prawdziwi sportowcy się tak nie zachowują! – zezłościła się Ada. – Jeden z nich zaczął pokracznie chodzić i wskazywał na mnie palcem, a potem wszyscy śmiali się z moich butów. Chciałbym chodzić, nawet taki wykrzywiony, a ja przecież nie mogę chodzić wcale… Pomyślałem, że piłka jest nie dla mnie. – Myślałam, że opowiesz mi o czymś wesołym. Jak cię zobaczyłam, wyglądałeś na szczęśliwego, a ta historia jest smutna – stwierdziła Ada. – Bo jeszcze wszystkiego ci nie opowiedziałem! – uśmiechnął się Franek. – Potem wydarzyło się coś wspaniałego! Ada była bardzo ciekawa, a Franek opowiadał dalej: – Mój kuzyn bardzo się zdenerwował i zdecydował, że zabierze mnie z tego boiska, chociaż mecz rozgrywał się dalej. Kiedy odjeżdżałem, usłyszałem dźwięk gwizdka. Kapitan drużyny przerwał mecz i zwołał wszystkich zawodników. Nie słyszałem, co do nich mówił, ale po chwili dogonił nas, a za nim przybiegła reszta drużyny. Powiedział do mnie tak: „Jako kapitan Niebieskich chciałem cię przeprosić za zachowanie moich kolegów. Oni zresztą zrobią to sami”. I wtedy każdy z piłkarzy podszedł do mnie i podał mi rękę. Widziałem, że było im wstyd. Zapytali, jak mam na imię i co mi właściwie dolega. – To dobrze, bo już chciałam się wybrać z Olkiem na to boisko i im dokopać! – powiedziała stanowczo Ada. – Chciałaś ich zbić? – spytał zaskoczony Franek. – Nie, dokopać im kilka goli. Jak się zdenerwuję, to potrafię kopnąć tak mocno jak stąd do Krakowa! – To szkoda, że cię tam nie było – zaśmiał się chłopiec. Franek opowiedział Adzie ciąg dalszy tej historii. Zawodnicy dowiedzieli się, że chłopiec doskonale zna zasady gry w piłkę nożną, bo razem z tatą ogląda każdy ważny mecz. Zaproponowali Frankowi, żeby został sędzią, dali mu gwizdek i posadzili na honorowym miejscu, z którego miał świetny widok na całe boisko. Od tej chwili chłopiec bacznie obserwował grę, dawał sygnały zawodnikom, a nawet zadecydował o jednym rzucie karnym. Okazało się, że jest bardzo dobrym i uważnym sędzią i nikt nie powiedział o nim „sędzia kalosz”, czyli taki, który się nie zna na grze i ciągle się myli. – I wiesz, co mi powiedzieli na pożegnanie? – zakończył opowieść Franek. – Powiedzieli, że skoro mam niesprawne nogi i nie mogę grać w piłkę nożną, to przecież mam sprawne ręce i mogę grać w koszykówkę. Mój tata dowiedział się, kto prowadzi drużynę koszykarską dla zawodników na wózkach, i od jutra zaczynam treningi. A ja myślałem, że piłka jest nie dla mnie. – Piłka jest dla wszystkich! – powiedziała Ada. – Zobaczysz, kiedyś przyjdę na mecz koszykówki. Ty będziesz najlepszym koszykarzem, a ja będę piszczała najgłośniej ze wszystkich kibiców.
• Rozmowa na temat opowiadania .
− Co śniło się Frankowi?
− O czym opowiadał Adzie?
− Jak zachowywali się chłopcy?
− Co zrobił ich kapitan?
− Kim został Franek na meczu?
− Co powiedzieli chłopcy Frankowi na pożegnanie?
− Co będzie ćwiczył Franek?
− Jak oceniacie zachowanie chłopców na początku, a jak potem, po rozmowie z kapitanem?
• Ćwiczenie w czytaniu. Książka (s. 82–83). Czytają tekst znajdujący się pod ilustracjami w książce.
Wyjaśnienie pojęcia tolerancja. Tolerancja oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania, choćby były całkowicie odmienne od własnych albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia. − Czy chłopcy byli tolerancyjni? − Czy znacie inne przypadki braku tolerancji? (Wyśmiewanie się z ludzi o innym kolorze skóry, innego wyznania…). − Czy należy wyśmiewać się z kogoś, dlatego że jest gruby, jeździ na wózku…?
Zajęcia 2. Wykonanie pracy plastycznej Dzieci z całego świata.
• Oglądanie zdjęć przedstawiających dzieci z różnych kontynentów. Dzieci oglądają zdjęcia, wymieniają różnice między przedstawionymi na nich dziećmi (kolor skóry, kształt oczu itd.).
• Zabawa uwrażliwiająca zmysł dotyku – Badamy swoją twarz. Każde dziecko za pomocą dotyku bada kształt swojej głowy, wypukłość nosa, uszu i policzków, ułożenie brwi itp. − Jaki kształt ma głowa? − Jakie są wasze włosy? (Proste, kręcone, miękkie…). − Wymieńcie części twarzy. − Popatrzcie na kolegę. Czy jest taki sam jak wy? Czy ma taki sam kolor oczu i włosów?
• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej Dzieci z całego świata. Dla każdego dziecka: kartka z narysowanymi kołami (o średnicy 15 cm), kwadraty (o boku długości 20 cm), wycięte z szarego papieru pakowego, klej, nożyczki, kredki. • Wycinanie kół.
• Rysowanie na kołach oczu, nosa, ust (kształt jest uzależniony od koloru koła).
• Przyklejanie kół na kwadracie z szarego papieru.
• Dorysowywanie włosów w taki sposób, aby zarysować kredkami linię łączącą koło z papierem.
• Wycinanie narysowanej głowy.
• Wykonanie pracy przez dziecko.
• Układanie na kartonie kompozycji z głów, tworzącej zbiorowy portret dzieci.
Zabawy na świeżym powietrzu - według uznania
ŚWIĘTO RODZICÓW
PIĄTEK 29.05.2020 FESTYN
• Karta pracy, cz. 4, s. 53. Rysowanie szlaczków po śladzie, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach rysunków. Kolorowanie rysunków dużych misiów na brązowo, a małych misiów – na różowo.
Zajęcie 1. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Festyn.
• Rozmowa na temat festynu.
− Co to jest festyn?
− Z jakiej okazji organizuje się festyn?
• Słuchanie opowiadania. Książka (s. 78–81) Dzieci słuchają czytanego przez Rodzica opowiadania i oglądają ilustracje w książce.
Na rodzinny festyn do przedszkola Ady przyszło wiele rodzin, między innymi mama i tata Ady oraz Olek. „Święto rodziców” okazało się dobrym pomysłem i okazją do wspólnej zabawy. Całe przedszkole było udekorowane obrazkami namalowanymi przez dzieci oraz kwiatami. W ogródku postawiono dodatkowe ławki, leżaki i miękkie pufy do siedzenia. Dzieci wymyśliły wiele śmiesznych konkurencji, w których brali udział dorośli. Zaczęło się od zagadek, potem były zawody w podrzucaniu piłki głową, co okazało się ulubionym zajęciem niektórych tatusiów. Przedszkolaki zorganizowały pokaz puszczania baniek mydlanych, które wirowały w powietrzu, mieniąc się wszystkimi kolorami tęczy. Najwięcej śmiechu wywołała ogromna bańka, która osiadła na nosie jednego z rodziców – minęło sporo czasu, zanim pękła! Tata Ady i Olka wygrał konkurs w skakaniu na jednej nodze dookoła karuzeli i chociaż w trakcie spadł mu lewy but, nie poddawał się do końca. – Brawo! – krzyczała Ada. – Tato! Tato! – dopingował Olek. Następnie odbył się konkurs drużynowy z udziałem dorosłych i dzieci. Liczyły się zręczność i refleks. Każdy rodzic otrzymał plastikową butelkę, a zadaniem dzieci było jak najszybsze napełnienie jej wodą i zakręcenie. Ach, ile było przy tym radości! Wszyscy się nawzajem pooblewali, jakby to był śmigus-dyngus. Na szczęście pogoda była wspaniała i słońce szybko wysuszyło zmoczone ubrania. Mama Ady i Olka zajęła pierwsze miejsce w konkursie nadmuchiwania balonów. W ciągu minuty nadmuchała aż trzy i nawet zdążyła je zawiązać na supeł. Nagle rozległo się potężne trrrach! To jeden z balonów pękł i wystraszył siedzące na dachu gołębie. – Myślałem, że wystrzeliłaś z armaty! – zażartował tata. – To dlatego, że kiedyś grałam na trąbce i mam silne płuca – wyjaśniła mama. Później odbył się konkurs na rodzinne śpiewanie piosenek. Och! Nie każdy potrafi śpiewać. Niektórzy bardzo fałszowali, ale zupełnie się tym nie przejmowali. Przecież wcale nie trzeba być najlepszym we wszystkim. Najważniejsze to umieć się śmiać nawet z samego siebie. Jednak najwięcej radości wywołały wyścigi z surowym jajkiem trzymanym na łyżce. Dorośli starali się zachować równowagę w czasie biegu, a dzieci piszczały z emocji! Bum! Jajko już leżało na ziemi. Bach! Drugie jajko wylądowało na bucie jednego z ojców. – Cały trawnik zamienił się w jajecznicę! – zachichotał Olek. – To są jajka sadzone – stwierdziła Ada. Zwycięzcy w różnych konkurencjach otrzymali nagrody zrobione przez dzieci: papierowe sowy z przyklejonymi ruchomymi oczami, świeczki ozdobione suszonymi kwiatkami lub muszelkami, kamienie pomalowane jak biedronki i zakładki do książek. Każdy, kto zgłodniał, mógł się poczęstować pysznym ciastem i owocami, ale najsmaczniejsze okazały się owsiane ciasteczka, które przedszkolaki upiekły razem z paniami kucharkami. Na zakończenie rodzinnego festynu dzieci przygotowały część artystyczną, a Ada wyrecytowała wierszyk: Gdy na Księżyc się wybiorę, to spakuję do walizki moją mamę oraz tatę, bo nie mogę zabrać wszystkich. Z mamą będę liczyć gwiazdy i rysować złote słońce, z tatą zrobię prawo jazdy na talerze latające. Na Księżycu dom postawi i dla mamy kwiat w ogrodzie, tacie gwiezdną dam golarkę, by się mógł ogolić co dzień. Więc, gdy lecieć chcesz w nieznane, zabierz tatę oraz mamę! Ada otrzymała wielkie brawa, a potem rozpoczęła się loteria. W losowaniu nagrody głównej wzięli udział wszyscy zaproszeni goście. Każdy chciał wygrać, ale przecież to niemożliwe, żeby wygrali wszyscy. Dzieci trzymały kciuki i czekały, aż pani dyrektor odczyta zwycięski numer. – Wygrywa los z numerem 1865! – Hura! To nasz! – krzyknął uradowany Olek. – Mamy szczęście! – pisnęła Ada. Nagrodą główną były bilety do teatru dla całej rodziny. Pozostali uczestnicy wylosowali nagrody pocieszenia w postaci książek. – Trzeba to uczcić! – zaproponowała mama. – Tylko nie każcie mi już dzisiaj skakać na jednej nodze! – zaśmiał się tata. Tego dnia Ada i Olek byli bardzo dumni ze swoich rodziców. Chociaż są dorośli, mają wspaniałe poczucie humoru i można się z nimi świetnie bawić.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Z jakiej okazji odbywał się festyn w przedszkolu Ady?
− Kto z rodziny Ady przybył na festyn?
− Jaki konkurs wygrał tata Olka i Ady?
− Na czym polegał konkurs drużynowy – dorośli z dziećmi?
− W jakim konkursie mama Olka i Ady zajęła pierwsze miejsce?
− Jakie inne konkursy odbyły się jeszcze podczas festynu?
− Jakie nagrody przygotowały dzieci?
− Czym częstowali się goście?
− O kim Ada recytowała wiersz?
− Czym zakończył się festyn?
• Czytanie tekstu w książce.
Zajęcie 2. Ćwiczenia gimnastyczne. Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w pobliżu miejsca zamieszkania – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie; zabawy swobodne na urządzeniach ogrodowych, w piaskownicy – rozwijanie sprawności fizycznej.
Pisanie szlaczków literopodobnych, utrwalanie cyfr i liter.
CZWARTEK 28.05.2020 WOKÓŁ MAMY I TATY
• Karta pracy, cz. 4, s. 51.
Odwzorowanie kwiatków dla mamy. Rysowanie po śladach rysunków róż.
• Karta pracy, cz. 4, s. 52.
Oglądanie obrazków. Odszukiwanie i zaznaczanie 10 różnic miedzy nimi.
Słuchanie, śpiewanie i utrwalanie piosenek o mamie i tacie.
Zajęcie 1 Wokół mamy i taty – ćwiczenia i zabawy.
• Układanie zdań o rodzicach.
Dla dziecka: kartonowe czerwone serca, mazaki. Dziecko układa zdania o mamie, tacie lub o obojgu rodzicach. Rodzic zapisuje wybrane zdania na kartonowych czerwonych sercach.
• Liczenie słów w wybranych zdaniach.
Serca ze zdaniami. Rodzic odczytuje wybrane zdania z serc, a dziecko liczy w nich słowa i podaje ich
liczbę. Np.:
Mama to mój największy skarb. (5)
Niech tata żyje sto lat! (5)
Życzę mamie i tacie, aby byli zdrowi, szczęśliwi. (8)
Mamo, tato kocham was. (4)
• Dzielenie na sylaby lub głoski nazw prezentów dla rodziców np.:
róża, czekolada, tort, obrazek, wazon, kawa, korale, irys, gerbera.
• Podawanie rymów do słów:
mama, tata. Mama – rama, gama, tama, dama, lama…
Tata – wata, data, chata, łata, mata…
• Nauka rymowanki dla mamy i jej wersji dla taty.
Mamo, mamo -
Co ci dam?
To serduszko, które mam.
A w serduszku miłość jest.
Mamo, mamo – kocham cię!
Tato, tato -
Co ci dam?
To serduszko, które mam.
A w serduszku miłość jest.
Tato, tato – kocham cię!!
Dzieci, recytując rymowankę zapełniają sylwetę serca małymi czerwonymi serduszkami.
Zajęcie 2 Obrazek z konwaliami dla taty i mamy wykonany techniką kirigami z koła.
• Rozwiązanie zagadki o konwalii.
Dobrze ją znamy z prześlicznej woni, kwitnie dzwonkami, ale nie dzwoni (konwalia).
• Rozmowa na temat konwalii.
− Jak wygląda roślina?
− Ile dzwonków jest na jednej łodyżce?
− Gdzie rosną konwalie?
− Czy można je zrywać?
Konwalia majowa jest rośliną leczniczą i ozdobną, nie jest już rośliną chronioną. Występuje często w lasach niemal całej Polski, ale można ją również hodować. Jej głównym walorem są niewielkie kwiaty o charakterystycznym zapachu i dzwonkowatym kształcie.
• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.
Dla dziecka: kolorowy kartonik (nie zielony) o wymiarach 15–20 cm, białe i zielone kartki, na których
narysowane są koła: na białej osiem kół o wymiarze 3 cm, na zielonej – dwa koła o wymiarach 2 cm,
klej, nożyczki.
• Wycinanie kół. Złożenie wszystkich kół na połowę.
• Zagięcie zakładki za zielonym kole, odgięcie jej i odcięcie.
• Przesuniecie warstw koła.
• Sklejanie po dwa białe koła, tak aby powstały dzwoneczki.
• Naklejanie na kartonik liścia (lub 2 liści) konwalii.
• Wycięcie z zielonego papieru prostokąta (łodygi) i naklejenie go tak, aby łodyga wsunięta była w
liść.
• Naklejenie na łodygę dzwoneczków kwiatów.
• Wspólne oglądanie prac. (Wręczenie prac rodzicom).
• Porządkowanie miejsca pracy.
• Zabawa Czy znamy imię mamy i taty?
Dziecko podaje imiona rodziców, dzieląc je na sylaby.
5 latki
Określają pierwsze i ostatnie głoski w ich imionach.
6 latki
Układają z liter imiona rodziców, pamiętając, że rozpoczynają się one wielką literą.
Spacer ulicami i wyszukiwanie w ogródkach konwalii ogrodowych.
ŚRODA 27.05.2020 MÓJ TATA
• Karta pracy, cz. 4, s. 49. Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada pomagają rodzicom. Przedstawianie za pomocą rysunku sposobów, w jakie dzieci pomagają rodzicom. Rysowanie po śladzie serduszek, kolorowanie ich.
Zajęcie 1 Słuchanie piosenek o Tacie
https://www.youtube.com/watch?v=ZxgFEtsfIBs&list=PLZs_Yl1jfVlJaiiB-tE8jPGVVPPmOtQ2u
Utrwalanie tekstów wcześniejszych piosenek, próby samodzielnego śpiewania. Zabawy przy muzyce, kształtowanie poczucia rytmu.
Zajęcie 2 Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Dla mamy i taty.
Z okazji święta Taty i Mamy dziś uroczyście wam obiecamy:
codziennie sprzątać swoje zabawki,
nigdy nie spadać z wielkiej huśtawki,
od mamy nigdzie się nie oddalać,
groźnych zapałek szust! nie zapalać.
Więcej nie zjemy kwaśnych jabłuszek,
bo wtedy zawsze boli nas brzuszek.
Gdy zobaczymy gdzieś muchomora,
to go nie zerwie żaden przedszkolak!
Będziemy grzeczni i przyrzekamy
słuchać uważnie taty i mamy.
Wyszorujemy ząbki starannie
i nie będziemy wariować w wannie.
Mama nas uczy drogowych znaków,
tata trenuje małych pływaków.
Lecz nikt przez pasy sam nie przechodzi
ani do wody w morzu nie wchodzi!
Od taty wiemy dużo o świecie:
że trzeba czapkę zakładać w lecie,
że się obcego pieska nie głaszcze,
bo czasem groźnie otwiera paszczę.
I na kontakty uważać mamy,
więc się od prądu z dala trzymamy!
Czytacie bajki, gdy księżyc świeci,
rano buziaczkiem budzicie dzieci,
a choć psocimy czasem troszeczkę,
to wciąż jesteśmy waszym Słoneczkiem.
Bo z rodzicami jest zawsze lato,
kochana Mamo, kochany Tato!
Rozmowa na temat wiersza.
• Karta pracy, cz. 4, s. 50. Kolorowanie rysunku bukietu dla mamy. Rysowanie po śladzie drogi Olka i Ady do mamy. Zabawy na świeżym powietrzu. Obserwowanie przyrody
WTOREK 2605.2020 JAK NASI RODZICE
• Karta pracy, cz. 4, s. 46.
Czytanie zdań z Rodzicem lub samodzielnie.
Rysowanie swojej mamy i swojego taty. Nazywanie kwiatów.
Słuchanie ulubionej piosenki z poprzedniego dnia i jej nauka.
Zajęcie 1 . Ćwiczenia w porównywaniu wzrostu.
• Mierzenie wzrostu dzieci. Miarka. Rodzic mierzy wysokość ciała dziecka oraz pozostałych członków rodziny za pomocą miarki zawieszonej na ścianie. Określanie kto jest najwyższy, kto jest najniższy.
• Karta pracy, cz. 4, s. 47. Kolorowanie ubrań tej osoby z pary, która jest wyższa. Naklejanie zdjęć odpowiedniego kwiatu.
Zajęcie 2 Laurka dla Mamy Wycinanie z kolorowego papieru kolorowych kwiatów, liści, łodygi, wazonu. Bezpieczne posługiwanie się nożycami. Przyklejanie na kartkę.
Próby samodzielnego napisania tekstu: Kwiaty dla Mamy.
Złożenie życzeń i wręczenie laurki z okazji Dnia Matki.
• Karta pracy, cz. 4, s. 48. Wyklaskiwanie podanego rytmu, w powtarzaniu tekstu za Rodzicem. Określanie, w którą stronę zwrócone są serduszka. Naklejanie brakujących serduszek. Rysowanie po śladach dużych serduszek. Rysowanie w ich wnętrzu małych serduszek.
Wypowiedzi dzieci na temat Co lubią moi rodzice? Dzieci określają, co lubi mama, co lubi tata, ale odpowiedzi podają, dzieląc dane słowa na sylaby. Np.: chłopiec mówi, że jego mama lubi cze-ko-la-dę, a tata cias-to. Pozostałe dzieci syntezują sylaby i podają całe słowa (czekolada, ciasto).
Zabawy na świeżym powietrzu.
Poniedziałek 25.05.2020 MAMA I TATA
Oglądanie przez dziecko zdjęć rodziców z ich dzieciństwa.
• Układanie zdrobnień do słów: mama, tata.
mama – mamusia,
mamuśka, mamunia…
tata – tatuś,
tatusiek, tatunio…
Zajęcie 1 Nauka wiersza Jadwigi Koczanowskiej Mama i tata.
Mama i Tata to świat nasz cały,
ciepły, bezpieczny, barwny, wspaniały,
to dobre, czułe, pomocne ręce
i kochające najmocniej serce.
To są wyprawy do kraju baśni,
wakacje w górach, nad morzem, na wsi,
loty huśtawką, prawie do słońca
oraz cierpliwość co nie ma końca.
Kochana Mamo, Kochany Tato
dzisiaj dziękować chcemy Wam za to,
że nas kochacie, że o nas dbacie
i wszystkie psoty nam wybaczacie.
• Rozmowa na temat wiersza.
− Kim dla dzieci jest mama i tata?
− Za co dzieci dziękują rodzicom?
• Kończenie zdań
− Moi rodzice są kochani, bo…
− Pomagam rodzicom w…
− Lubię być w domu, bo…
− Z tatą najchętniej robię…
− Z mamą najchętniej robię…
• Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu.
Zajęcie 2 Słuchanie piosenek o tematyce moja Mama
https://www.youtube.com/watch?v=ZxgFEtsfIBs&list=PLZs_Yl1jfVlJaiiB-tE8jPGVVPPmOtQ2u
• Karta pracy, cz. 4, s. 44–45. Łączenie pierwszych głosek z nazw rysunków. Rysowanie dla Olka i Ady prezentów, których nazwy powstały z połączenia głosek. Rysowanie po śladach.
ŁĄKA W MAJU
PIĄTEK 22.05.2020 PIERWSZA KARTKA ZIELNIKA
• Kończenie rymowanek o łące.
Trawa, kwiaty, biedronka – to na pewno… (łąka)
Czerwone jak gotowane raki – to… (maki)
Ma żółty środek, białe płatki, łodyga u niej wiotka. Ten łąkowy kwiat to… (stokrotka)
Piegowata dama. Po łące chodzi od rana. Wygrzewa się w promykach słonka. To maleńka… (biedronka)
Czy to fruwające kwiaty? Jest ich tyle! Nie, to… (motyle)
Lata, lata koło nosa. Uwaga! To groźna… (osa)
Lata, lata obok czoła. To miodna… (pszczoła)
Dźwięki przyrody, Dźwięki natury
https://www.youtube.com/watch?v=UGVer-XSNVI
Zajęcie 1 Założenie pierwszej karty zielnika.
• Oglądanie obrazków roślin łąkowych, przypomnienie ich nazw.
• Słuchanie wiersza Anny Onichimowskiej Zielnik.
Biały rumianek.
Na drugiej – mały bukiet sasanek.
Na trzeciej – liście dębu i babki.
Na czwartej – fiołki, konwalie, bratki.
• Rozmowa na temat wiersza.
− Jakie rośliny znajdowały się na kartkach?
− Dlaczego był tam rysunek sasanek?
− Dlaczego zakładamy zielnik?
• Wykonanie przez dziecko własnego zielnika.
Dzieci wykonują następujące czynności:
• Układają roślinę na kartce.
• Przyklejają ją do kartki za pomocą taśmy klejącej.
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne.
• Aktywne słuchanie muzyki Antonia Vivaldiego Cztery pory roku. Wiosna. Ilustrowanie muzyki ruchem według własnego pomysłu.
5 latki * Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 73. Czytanie z Rodzicem nazw zwierząt i roślin, odszukiwanie ich na rysunku. Kolorowanie rysunku.
6 latki • Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 76. Czytanie zdań, pisanie X pod wyrazem tak jeżeli zadanie jest prawdziwe, lub pod wyrazem nie, jeżeli zdanie jest fałszywe.
• Układanie sylwet owadów z klocków w kształcie figur geometrycznych. Dla dziecka: klocki w kształcie figur geometrycznych. Dziecko układa sylwety owadów z klocków w kształcie figur geometrycznych. Nazywa swoje owady i podaje nazwy figur geometrycznych, z jakich je ułożyło. Utrwalanie materiału muzycznego z całego tygodnia. Poszukanie razem z rodzicem piosenek na youtube o tematyce wiosennej.
CZWARTEK 21.05.2020 WIOSENNA ŁĄKA
• Karta pracy, cz. 4, s. 43. Odszukanie na obrazku ukrytych zwierząt. Nazywanie ich. Określanie, dlaczego trudno było je odszukać. Oglądanie zdjęć. Słuchanie nazw produktów z roślin zielnych.
Zajęcie 1 Wycieczka na łąkę.
• Rozmowa przed wycieczką Co nas czeka na łące? Zwrócenie uwagi, co można zobaczyć na łące.
• W jaki sposób można spędzać czas na łące? Zachęcanie do wnikliwej obserwacji napotkanych podczas wycieczki roślin i zwierząt. Przypomnienie zasad bezpiecznego zachowania się podczas pobytu na łące.
• Poszukiwanie roślin i zwierząt, o których była mowa w przedszkolu.
• Opisywanie ich rzeczywistego wyglądu. • Obserwowanie zachowania owadów, słuchanie wydawanych przez nie odgłosów.
• Obserwowanie roślin poruszanych wiatrem, rozpoznawanie ich i nazywanie.
• Oglądanie wybranych roślin lub zwierząt przez lupę.
• Zbieranie znanych roślin w celu wykonania zielnika.
• Robienie bukietów z kwiatów.
Swobodne wypowiedzi dzieci na temat wrażeń z wycieczki.
− Co im się najbardziej podobało? Co je zainteresowało, zdziwiło?
− Co najbardziej chciałyby zapamiętać? O czym opowiedzieć rodzicom?
− Jakiego koloru było na łące najwięcej? Itp.
• Oglądanie i nazywanie przywiezionych z łąki roślin, zapamiętywanie ich nazw.
Zajęcie 2 Rozwiązywanie zagadek Bożeny Formy Mieszkańcy łąki.
Wiosną i latem się pojawia,
kiedy ranek nastaje jej kropelki są na kwiatkach,
listkach i na trawie. (rosa)
Na niebie jej barwy pięknie się mienią,
jak most ogromny łączy niebo z ziemią. (tęcza)
Błyszczący na jej plecach płaszczyk czerwony,
czarnymi kropkami pięknie ozdobiony. (biedronka)
Ma barwne skrzydła, fruwa nad łąką
i bardzo lubi, gdy świeci słonko. (motyl)
Rozciąga policzki jak woreczki małe.
Zimowe zapasy przenosi w nich całe.
Na czas mroźnej zimy, gromadzi je w norze.
Ma miłe futerko, znacie go może? (chomik)
Jak się ten owad nazywa?
Przez cały dzień pracuje.
Na plecach nosi ciężary,
kopiec wielki buduje. (mrówka)
https://www.youtube.com/watch?v=LIsNWZUA8X4
ŚRODA 20.05.2020 WIOSNA NA ŁĄCE
• Zabawa Na wiosennej łące. Dzieci naśladują ruchy zwierząt i roślin żyjących na wiosennej łące (np. stokrotki – stanie ze złączonymi nogami, prosto, z głową wyciągniętą do góry, z rozłożonymi rękami…). Potem przedstawiają wiosenną łąkę, wcielając się w wybrane zwierzęta i rośliny.
• Karta pracy, cz. 4, s. 42. Liczenie pszczół. Łączenie pszczół z obrazkiem plastrów, do których lecą. Kończenie kolorowania plastrów miodu. Oglądanie zdjęć. Słuchanie nazw produktów, które otrzymujemy dzięki pszczołom. (Degustacja różnych miodów podczas śniadania).
Zajęcie 1 Słuchanie piosenki Wiosna na łące (sł. i muz. Jolanta Kucharczyk).
https://www.youtube.com/watch?v=814z9Tpphkw
I. Dziś na łąkę przyszła Wiosna w kwiecistej sukience, budzi maki i stokrotki, jaskry i kaczeńce.
Ref.: Ptaki trele wyśpiewują, świeci ciepłe słońce, w rosie kąpią się biedronki. Wiosna już na łące!
II. Świerszcz zielone stroi skrzypce, da dziś pierwszy koncert. Tańczą pszczoły i motyle, żabki i chrabąszcze.
Ref.: Ptaki…
III. Tak się wszyscy cieszą wiosną, tańczą i śpiewają, nawet krecik wyszedł z norki, z myszką pląsa żwawo.
Ref.: Ptaki… • Określenie charakteru melodii piosenki.
• Rozmowa na temat tekstu piosenki.
− Kto przybył na łąkę?
− Co zaczęło się dziać na łące, kiedy przyszła wiosna?
− Co to znaczy, że świerszcz stroi skrzypce?
− Wymień mieszkańców łąki, o których jest mowa w piosence.
Rozmowę na temat treści piosenki można połączyć z oglądaniem obrazków/zdjęć przedstawiających jej mieszkańców oraz występujące na niej rośliny.
Wędrówki Skrzata Borówki - Łąka
https://www.youtube.com/watch?v=LKLf5EN1Ff4
Zajęcie 2 Wykonanie biedronek.
• Rozmowa na temat budowy biedronki. Obrazek biedronki. Rodzic na zdjęciu/ilustracji pokazuje części ciała biedronki, nazywa je (pancerz, pod nim skrzydła, głowa, oczy, aparat gębowy, nogi, czułki). Biedronki należą do rodziny chrząszczy. Przechodzą przez stadia przeobrażenia (jak np. motyl). W Polsce najczęściej spotykanymi gatunkami biedronek są dwukropki i siedmiokropki, co oznacza, że liczba kropek nie wskazuje na wiek, tylko na gatunek. Biedronki są pożyteczne, bo zjadają mszyce – szkodniki roślin.
• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac. Dla dziecka: patyk, nici (grube), narysowane wzory biedronek na czarnym i czerwonym kartonie, nożyczki, klej.
− Przymocowanie półmetrowej nitki do patyka.
− Wycinanie wzorów (dwa duże - czerwone i czarne, jedno małe czarne)
− Składanie czerwonego krążka na pół, rozprostowanie go, a następnie rozcięcie wzdłuż linii zgięcia.
− Naklejanie na czarny korpus biedronki dwóch czerwonych skrzydełek.
− Dorysowanie flamastrami (gdy klej przyschnie) kropek na skrzydełkach.
− Przymocowanie nitki do biedronki.
• Ćwiczenia logorytmiczne Rób to, o czym mówi wiersz. Zrób do przodu cztery kroki, Klaśnij w ręce razy pięć, i rozejrzyj się na boki. na klaskanie też masz chęć! Tupnij nogą raz i dwa, Wokół obróć się, raz dwa, ta zabawa nadal trwa. piłka skacze hop-sa-sa. Teraz w lewo jeden krok, Ręce w górę i na boki, przysiad, i do góry skok. zrób zajęcze cztery skoki. Zrób do tyłu kroków trzy, Gdy się zmęczysz, poleż sobie, by koledze otrzeć łzy. i wyciągnij w górę nogę. Czytanie tekstu w książce, pisanie szlaczków literopodobnych, utrwalanie liter i cyfr.
WTOREK 19.05.2020 MOTYLE I KWIATY
Karta pracy cz. 4, s. 39.
Nazywanie zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie pętlą owadów. Dokańczanie rysunku motyla według wzoru.
Zajęcie 1 Zabawy z sześcianem.
• Przypomnienie cech kwadratu.
− Nakreślcie w powietrzu kształt kwadratu.
− Jakie są boki kwadratu?
• Zapoznanie z sześcianem. Kilka sześcianów różniących się wielkością. Oglądanie kilka sześcianów
różniących się wielkością. Nazywa figury. Dzieci je oglądają. Liczą ściany. Określają ich kształt –
kwadrat. Układają figury według wzrastającej wielkości, a potem – według malejącej.
• Karta pracy, cz. 4, s. 40. Oglądanie sześcianów. Określanie różnic i podobieństw między nimi.
Oglądanie rozłożonego sześcianu – jego siatki. Liczenie kwadratów. Rysowanie na każdej ścianie
innego owada. Oglądanie obrazków sześcianu w różnym położeniu.
• Zabawy z sześcianem – kostką. Duża kostka z krążkami (lub liczbami). Dzieci rzucają kostką i
wykonują tyle czynności podanych, ile oczek (lub jaką liczbę) wyrzucono na kostce. Czynności:
podskoki, skłony, przysiady, okrzyki… − Dzieci rzucają kostką i podają liczbę większą (lub mniejszą) o
jeden w stosunku do liczby oczek wyrzuconych na kostce. Na zakończenie dzieci przypominają,
kształt jakiej bryły ma kostka.
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne
Zabawy na świeżym powietrzu, obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie. Dzieci obserwują
mijane drzewa i krzewy - oglądają ich kwiaty, poznają ich budowę (płatek, słupek, pręcik), dzieci
podziwiają kwitnące kwiaty i krzewy.
W czasie zabaw bezpieczne korzystanie ze sprzętu stałego.
• Ćwiczenia w określaniu wartości logicznej zdań.
Czy to prawda, czy to fałsz? Gdy odgadniesz, sygnał dasz.
− Konik polny w wodzie gra.
− Żaba dwie głowy ma.
− Biedroneczki są w kropeczki.
− Motyle mają ciepłe czapeczki.
− Stokrotka jest czerwona.
− Ważka jest większa niż wrona…
• Karta pracy, cz. 4, s. 41.
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem samodzielnie. Rysowanie motyla po śladach. Rysowanie po śladzie drogi motyla do stokrotki.
PONIEDZIAŁEK 18.05.2020 Barwa ochronna
• Karta pracy, cz. 4, s. 36−37.
Oglądanie obrazka. Określanie, co dzieje się na łące w maju. Oglądanie zdjęć zwierząt, nazywanie ich.
Czytanie tekstów w książce.
Zajęcie 1 Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Zabawa w chowanego.
• Przedstawienie bohaterów opowiadania: żaby, biedronki, konika polnego, motyla cytrynka.
5 latki Podział nazw bohaterów opowiadania na sylaby.
6 latki Podział nazw: żaba, motyl na głoski.
Za lasem płynie strumyk, za strumykiem rozpościera się łąka, na łące rosną zielona trawa i stokrotki o
biało-żółtych kwiatach. I jeszcze wiele innych kolorowych kwiatów i zielonych roślin. Pewnego dnia
biedronka, żabka, konik polny i motyl cytrynek bawili się na łące w chowanego. – Jeden, dwa, trzy... –
mała biedroneczka odliczyła do dziesięciu i rozejrzała się dookoła. – Zaraz was znajdę – zawołała, pewna
siebie. Po chwili wykrzyknęła radośnie: – Widzę cię, żabko! Siedzisz pod liściem mlecza! Biedronka
sfrunęła na liść i zajrzała pod spód. Coś takiego! Żabki tam nie było. Wszędzie tylko zielone źdźbła trawy i
liście roślin łąkowych tak samo zielone jak żabka. „To nie ten liść” – pomyślała i przeniosła się na sąsiedni,
a potem na kolejny. O! Coś zielonego mignęło jej przed oczami! Biedronka rozpostarła małe skrzydełka. –
Mam cię, koniku polny! Siedzisz między koniczynkami! Widzę cię! Zaraz będziesz zaklepany – ucieszyła się
z odkrycia. – I hop! – biedroneczka usiadła na listku koniczyny. „Znowu nic?” – nie mogła się nadziwić, że
pośród zieleni nie ma nawet śladu konika polnego. – Zdawało mi się – westchnęła, jednak już po chwili
uśmiechnęła się szeroko. „Cytrynka na pewno znajdę. Jest większy od konika polnego i ruchliwszy od
żabki” – pomyślała. Wzbiła się w górę, żeby objąć wzrokiem całą łąkę. Żółty kolor przyciągnął jej uwagę. –
Jest! Widzę cię, motylku! Już po chwili siedziała na płatku stokrotki. Jednak to był tylko kwiat, a dookoła –
tysiące podobnych. Czy któryś z nich był motylem cytrynkiem? Z pewnością nie. – Żabka, konik polny i
motylek poszli sobie, a mnie zostawili – powiedziała rozczarowana biedronka. Zrobiło się jej bardzo
przykro, że przyjaciele tak z nią postąpili. – Mylisz się, biedroneczko – odezwał się mądry ślimak. – Twoi
przyjaciele wciąż są na łące. Trudno znaleźć zieloną żabkę i zielonego konika polnego pośród zielonej
trawy. Niełatwo też wypatrzyć żółtego motyla, gdy łąka żółci się od kwiatów. Tak jednak powinno być.
Barwa chroni twoich przyjaciół przed niebezpieczeństwem. Ci, którzy na nich polują, mają wielki kłopot z
odróżnieniem motyla od kwiatka albo konika polnego czy żabki od zielonych liści. – To prawda – z zieleni
wyskoczyli roześmiani przyjaciele biedronki: żabka i konik polny. – Najprawdziwsza prawda – potwierdził
motylek cytrynek i wyfrunął z kępy żółtych jaskrów. – Nie przejmuj się, biedroneczko, że nas nie znalazłaś.
Teraz ja będę szukał. Ukryj się dobrze. Żabka i konik polny też. Biedronka ucieszyła się z takiej zamiany.
Ale gdzie znaleźć kryjówkę? Dookoła tyle zieleni. Czerwona biedronka w czarne kropki będzie widoczna z
daleka. Szczęśliwie brzegiem rzeki szła uśmiechnięta od ucha do ucha Ada. Usiadła na skraju łąki, żeby
odpocząć. Miała na sobie czerwone spodenki w czarne kropeczki. Biedroneczka aż wstrzymała oddech z
zachwytu. – Lecę – powiedziała sobie. Skrzydełka, choć małe, poniosły ją na skraj łąki. Usiadła leciutko na
pięknych spodniach dziewczynki i... znikła. A może wciąż tam siedzi. Jak myślicie?
• Rozmowa na temat opowiadania.
− W co bawili się: żabka, konik polny, biedronka i motylek cytrynek?
− Dlaczego biedronka nie mogła odnaleźć przyjaciół?
− Co to jest barwa ochronna?
Ubarwienie ochronne czy maskujące polega na upodobnieniu się barwą ciała do środowiska życia danego zwierzęcia. Ubarwienie ochronne jest rozpowszechnione wśród zwierząt, takich jak niedźwiedź polarny,
pasikonik, rzekotka drzewna.
Ćwiczenia z tekstem. Książka (s. 74–77)
• Zabawa ruchowa Żabie zabawy.
Na hasło Żabki skaczą, dzieci naśladują żabie skoki. Na hasło Żabki pływają, wykonują siad klęczny,
chowają głowę w ramionach, pochylają się do przodu.
Zajęcie 2 Majowa łąka – praca plastyczna.
Był piękny wiosenny dzień i przedszkolaki wybrały się na spacer na pobliską łąkę (dzieci maszerują parami
w różnych kierunkach sali). Słońce mocno świeciło, a wiatr rozdmuchiwał nasiona mniszka pospolitego i
innych roślin (dzieci chodzą na czworakach i dmuchają na rośliny). Nagle dzieci usłyszały pierwsze
odgłosy. To pracowite pszczółki krążyły nad kwiatkami, szukając najpiękniejszych okazów, aby zebrać z
nich nektar (dzieci latają jak pszczółki, machając rękami – skrzydełkami), wesoło bzyczały, nawołując się
nawzajem (naśladują bzyczenie pszczół: bzz, bzz, bzz). Na listkach koniczyny siedziały koniki polne,
poruszając śmiesznie łapkami, z których strząsały resztki porannej rosy (dzieci siedzą, poruszają w
dowolny sposób kończynami), cykając cichutko (naśladują dźwięk: cyt, cyt). Nagle, zupełnie nie wiadomo
skąd, pojawiły się żaby (dzieci naśladują skakanie żabek), które kumkały głośno (naśladują kumkanie:
kum, kum, kum), jakby ostrzegały się przed jakimś niebezpieczeństwem. Miały rację, że były takie
zdenerwowane, bo na łące pojawiła się para bocianów. Chodziły, wysoko unosząc nogi (naśladują chód
bociana), z szeroko rozłożonymi skrzydłami, i rozglądały się na boki, co chwilę przystawały i pochylały się,
szukając czegoś w trawie. Ponieważ niczego nie mogły znaleźć – klekotały ze złością (naśladują głos
bocianów – kle, kle, kle). Wysoko nad łąką krążył skowronek, śpiewając wiosenną piosenkę (naśladują
śpiew skowronka:– dzyń, dzyń, dzyń), odpowiadał mu wróbel (naśladują głos wróbla: – ćwir, ćwir, ćwir),
który przysiadł zmęczony na pobliskim drzewie w poszukiwaniu pokarmu dla swoich głodnych dzieci.
Czekały one niedaleko w gniazdku, piszcząc:… (naśladują kwilenie piskląt: pi, pi, pi), aby jak najszybciej
przyniósł im cos do jedzenia. Dzieci już miały wracać do przedszkola, kiedy zobaczyły ślimaka, który wolno
sunął po trawie. Gdy tylko napotkał na jakąś przeszkodę, szybko chował się do domku, który niósł na
grzbiecie. Dopiero po chili wystawiał głowę i rozglądał się dookoła (dzieci naśladują zachowanie ślimaka).
Nad łąką latały kolorowe motyle, co pewien czas siadając na kwiatkach (dzieci naśladują ruch latających
motyli). Przyglądała im się z zaciekawieniem wrona, siedząca na pobliskiej wierzbie i głośno kracząca z
zachwytu (naśladują krakanie: krrrra, krrr). Wiosenny wietrzyk poruszał trawą , kwiatami i gałązkami
drzew, szumiąc wesołe piosenki szszsz… szszsz… szszuuu…(wydają szumiące dźwięki, kołysząc uniesionymi rękami). Dzieci były zadowolone ze spaceru. Wróciły pełne wrażeń do przedszkola (maszerują parami),
gdzie czekał już na nie pyszny obiadek.
Wykonanie obrazka Majowa łąka różnymi technikami – malowanie farbami, kredkami, flamastrami,
wycinanie z papieru kolorowego i przyklejanie.
Karta pracy, cz. 4, s. 38. Numerowanie kolejnych obrazków za nazw. pomocą kropek (lub liczb). Oglądanie zdjęć motyli. Słuchanie ich nazw.
MOJA OJCZYZNA
PIĄTEK 15.05.2020 Dania też leży w Europie
Pisanie szlaczków literopodobnych, podpisywanie obrazków alfabetem ruchomym, czytanie tekstów
w książce.
Zajęcie 1 Słuchanie opowiadania na podstawie baśni Hansa Christiana Andersena Księżniczka na
ziarnku grochu.
• Pokazanie na mapie Europy – Danii. Mapa Europy, flaga Danii. Wskazuje Danię na mapie Europy,
podaje nazwę jej stolicy – Kopenhaga. (Dania należy do UE). Pokazuje flagę Danii.
• Przedstawienie autora baśni – duńskiego baśniopisarza Hansa Christiana Andersena.
• Słuchanie opowiadania na podstawie utworu.
Był sobie pewnego razu książę, który chciał się ożenić z księżniczką, ale to musiała być prawdziwa
księżniczka. Jeździł więc po całym świecie, żeby znaleźć prawdziwą księżniczkę, lecz gdy tylko jakąś
znalazł, okazywało się, że ma jakieś „ale”. Księżniczek było dużo, jednak książę nigdy nie mógł zdobyć
pewności, że to były prawdziwe księżniczki. Zawsze było tam coś niezupełnie w porządku.
Wrócił więc do domu i bardzo się martwił, bo tak ogromnie chciał mieć za żonę prawdziwą
księżniczkę. Pewnego wieczoru była okropna pogoda; błyskało się i grzmiało, a deszcz lał jak z cebra;
było strasznie. Nagle ktoś zapukał do bramy miasta i stary król wyszedł otworzyć. Przed bramą stała
księżniczka. Ale mój Boże, jakże wyglądała, co uczyniły z niej deszcz i słota! Woda spływała z włosów i
sukienki, wlewała się strumykiem do trzewiczków i wylewała się piętami, ale dziewczynka
powiedziała, ze jest prawdziwą księżniczką. „Zaraz się o tym przekonamy” – pomyślała stara królowa,
ale nie powiedziała ani słowa, poszła do sypialni, zdjęła całą pościel, na spód łóżka położyła ziarnko
grochu i na nim ułożyła jeden na drugim dwadzieścia puchowych materaców, a potem jeszcze
dwadzieścia puchowych pierzyn. I na tym posłaniu miała spać księżniczka. Rano królowa zapytała ją,
jak spędziła noc. − O, bardzo źle – powiedziała księżniczka – całą noc oka nie mogłam zmrużyć! Nie
wiadomo, co tam było w łóżku. Musiałam leżeć na czymś twardym, bo mam całe ciało brązowe i
niebieskie od sińców. To straszne! Wtedy mieli już pewność, że była to prawdziwa księżniczka, skoro
przez dwadzieścia materaców, dwadzieścia puchowych pierzyn poczuła ziarnko grochu. Taką
delikatną skórę mogła mieć tylko prawdziwa księżniczka. Książę wziął ja za żonę, bo teraz był pewny,
że to prawdziwa księżniczka, a ziarnko grochu oddano do muzeum, gdzie jeszcze teraz można je
oglądać, o ile go ktoś nie zabrał. Widzicie, to była prawdziwa historia.
• Rozmowa na temat utworu.
− Z kim chciał ożenić się książę?
− Jak wyglądała księżniczka, która pewnego dnia zapukała do bramy miasta?
− Jak królowa chciała się przekonać, czy jest to prawdziwa księżniczka?
− Czy dziewczyna okazała się prawdziwą księżniczką?
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne – Zabawy na świeżym powietrzu
• Spacer po ogrodzie. Dzieci oglądają w ogrodzie rośliny (kwiaty, krzewy, drzewa); nazywają je samodzielnie lub z pomocą.
Recytacja wiersza Ewy Stadtmuller Kim jestes?
Utrwalanie piosenki Krystyny Gowik Syrenka
• Nauka rymowanki.
W Europie mieszkam,
tak jak ty, kolego.
Że jestem Polakiem –
dumny jestem z tego.
Czwartek 14.05 Mieszkamy w Europie
Karta pracy, cz. 4, s. 34–35.
Oglądanie mapy Europy. Słuchanie nazw państw europejskich – sąsiadów Polski. Kolorowanie flagi Polski. Określanie, w którą stronę są zwrócone. Oglądanie obrazków flag. Nazywanie samodzielnie lub z pomocą Rodzica państw UE, do których one należą. Kolorowanie rysunków flag według wzoru.
Zajęcia 1. Rozmowa o Europie oraz krajach należących do UE.
Wyjaśnienie skrótu UE; zapoznanie z nazwami państw należących do Unii Europejskiej. Omówienie flagi UE (symbol wszystkich państw należących do Unii Europejskiej, ma 12
gwiazdek, bo na początku należało do niej 12 państw).
Poznawanie ciekawostek o wybranych krajach europejskich. Oglądanie charakterystycznych dla nich budowli, symboli, np.: wieża Eiffla – Francja; krzywa Wieża – Piza, Koloseum
– Włochy; Akropol – Grecja; wiatraki, tulipany – Holandia; zegar Big Ben, królowa Elżbieta –Anglia; torreador, corrida – Hiszpania.
Zajęcia 2.
Oglądanie folderów, ulotek, katalogów, albumów o Włoszech. Zapoznanie dzieci z wyglądem flagi Włoch, umieszczenie jej w wazonie obok flag Polski i UE.
.
Uczenie się wybranych słów (zwrotów) z języka włoskiego.
buongiorno (czyt. bondżorno) – dzień dobry,
arrivederci (czyt. airwederczi) – do widzenia,
mi chiamo (czyt. mi kjamo) – nazywam się,
si (czyt. sij) – tak,
grazie (czyt. gracje) – dziękuję.
Wykonanie pizzy. Cel: zachęcanie do przygotowywania prostych posiłków; określanie, jakie produkty potrzebne są do wykonania pizzy.
Zabawy na świeżym powietrzu
Środa 13.05.2020 Warszawska Syrenka
• Słuchanie hymnu Polski – Mazurka Dąbrowskiego.
− Wyjaśnianie, w jakich okolicznościach można go usłyszeć.
− Omówienie zasad zachowania się podczas słuchania i śpiewania hymnu; ponowne wysłuchanie hymnu w postawie na baczność i w ciszy.
• Wyjaśnienie pojęcia Warszawa – stolica Polski.
• Wykonanie warszawskiej Syrenki. Kartka z bloku, kartki papieru kolorowego z narysowanymi konturami poszczególnych elementów Syrenki, nożyczki, klej, rozsypanka literowa. Wycinanie po liniach konturowych, narysowanych przez Rodzica na papierze kolorowym, poszczególnych elementów Syrenki i naklejanie ich na kartkach. Układanie z rozsypanki literowej i przyklejanie podpisu Syrenka (6-latki).
Zajęcie 1 Słuchanie piosenki Syrenka. Rozmowa na temat tekstu piosenki.
https://www.youtube.com/watch?v=thtwjaRnHUY
1.Stoi Syrenka nad Wisłą i patrzy na rzeki fale.
Tak dużo dzieci dziś do niej przyszło,
no i nie boją się wcale.
Tak dużo dzieci dziś do niej przyszło,
no i nie boją się wcale.
To nie jest żywa Syrenka,
to pomnik Warszawę chroni.
Bo, jak mówi stara legenda:
Syrenka miasta broni.
Bo, jak mówi stara legenda:
Syrenka miasta broni.
Ref.: Nasza Warszawa, nasza stolica
ciągle Syrenkę zachwyca.
A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp
swoją piosenkę: Chlup, chlup, chlup, chlup.
A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp: Chlup! Chlup! Chlup!
II. Kiedyś prawdziwa Syrenka w falach tej rzeki mieszkała.
Siadała czasem na brzegu Wisły i cudne pieśni śpiewała.
Siadała czasem na brzegu Wisły i cudne pieśni śpiewała.
Złapali ją w sieć rybacy, spać poszli, bo nocka była,
lecz najmłodszy z nich ją wypuścił, bo bardzo go prosiła.
Lecz najmłodszy z nich ją wypuścił, bo bardzo go prosiła.
Ref.: Nasza Warszawa…
III. I odtąd dzielna Syrenka ze swojej wielkiej wdzięczności
postanowiła strzec tego miasta, pilnować jego wolności.
Postanowiła strzec tego miasta, pilnować jego wolności.
Jest herbem miasta Warszawa, stolicy naszego kraju.
I Polacy, duzi i mali, Syrenkę odwiedzają.
I Polacy, duzi i mali, Syrenkę odwiedzają.
Ref.: Nasza Warszawa…
Rozmowa na temat piosenki:
− Co to jest stolica?
− Jak nazywa się stolica Polski?
− Jak nazywa się najdłuższa z polskich rzek?
− O kim opowiada piosenka?
− Czy znacie legendę o Syrence?
− Gdzie w Warszawie można spotkać Syrenkę?
− Co to jest herb?
Zajęcie 2 Wykonanie małej mapy Polski.
• Poznawanie położenia geograficznego Polski na podstawie mapy. Mapa Polski. Wskazywanie granic, zwracanie uwagi na kolorystykę poszczególnych regionów naszego kraju: góry, wyżyny, niziny, wody, pokazywanie i nazywanie najdłuższych rzek (Wisła, Odra), największych miast leżących nad Wisłą (Kraków, Gdańsk), odczytywanie na mapie niektórych nazw: Tatry, Bałtyk, odczytywanie nazw państw sąsiadujących z Polską (6-latki).
• Oglądanie mapy Polski. Zapoznanie ze sposobem wykonania mapy. Kartonowy kontur mapy Polski, plastelina.
• Naklejanie cienkiego wałeczka plasteliny po narysowanym śladzie drogi Wisły na kartonowych konturach mapy.
• Wypełnianie plasteliną wnętrz konturów mapy (gór, nizin, wyżyn) zgodnie z kolorystyką na wzorze. • Zaznaczenie Warszawy i swojego miasta. Uzupełnianie brakujących ćwiczeń w książce, czytanie tekstów, pisanie szlaczków literopodobnych. Zabawy na świeżym powietrzu.
Wtorek 12.05.2020 Stolica, Wisła, Syrenka
• Karta pracy, cz. 4, s. 30−31. Określanie, co zwiedzali w Warszawie Olek, Ada, mama i tata z rodzicami mamy. Oglądanie zdjęć warszawskich syrenek. Rysowanie po śladach rysunków bez odrywania kredki od kartki.
• Układanie zdań z podanymi słowami. Wyrazy: stolica, Wisła, syrena.
Zajęcie 1 Zabawy i ćwiczenia związane z mierzeniem pojemności płynów. Przygotowane przez Rodzica kilka butelek z plastiku, np. o pojemności 1l z różną zawartością wody zabarwionej farbą. Butelki są dobrze zakręcone.
• Określanie, ile wody jest w butelce. Rodzic stawia przed dziećmi zakręconą butelkę z wodą. Pyta dzieci: Ile jest wody w butelce – dużo, mało? Potem przewraca butelkę i pyta, czy jest w niej tyle samo wody. • Ustawianie butelek według wzrastającej w nich ilości wody. Butelki z różną ilością barwionej wody. Rodzic ustawia butelki na stoliku przed dziećmi.
− Dzieci określają, w której butelce jest najwięcej barwionej wody, a w której najmniej.
− Ustawiają butelki według ilości zawartego w nich płynu – od tej z najmniejszą ilością, do tej z największą.
− Dmuchają w kolejne odkręcone butelki. Porównują dźwięki wydawane przez nie.
• Zapoznanie z miarą płynów. Rodzic pokazuje butelki – 0,5l, 1l, 1,5l. Mówi dzieciom, że miarą pojemności płynów jest 1l – 0,5l to jest połowa 1l, a 1,5l – to litr i jeszcze połowa litra.
• Sprawdzanie ilości napojów w dwóch różnych butelkach (jedna niska i szeroka, a druga – wąska i wysoka) za pomocą wspólnej miary. Butelki z wodą, kubek. Dzieci przelewają do kubka wodę z jednej butelki, a potem z drugiej butelki i liczą, ile kubków wody było w jednej, a ile w drugiej butelce, Określają, gdzie wody było więcej (było tyle samo).
Karta pracy, cz. 4, s. 32–33. Oglądanie zdjęcia, zwracanie uwagi na poziom soku w szklankach.
Zajęcie 2 Zabawy na świeżym powietrzu • Spacer w pobliżu domu – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie. Dzieci obserwują mijane drzewa i krzewy. 5 latki
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 75. Kolorowanie klocków – klocki tego samego kształtu powinny być w takim samym kolorze. 6 latki • Zabawa dydaktyczna Dodaj lub odejmij w w zakresie 10 lub więcej Zabawa Kolorowe puzzle – rozwijająca zdolność koncentracji. Pisanie szlaczków literopodobnych, czytanie tekstów w książce
Poniedziałek 11.05.2020 Zakochany w syrenie
Oglądanie widokówek, książek o Warszawie; dzielenie się swoimi spostrzeżeniami z wycieczek po tym mieście; swobodne opisywanie charakterystycznych miejsc Warszawy. Ozdabianie napisu Polska. Podawanie nazwy kraju, w którym mieszkamy; kończenie zdania Polska to…,
Zajęcie 1 Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Zakochany w syrenie.
Cele: rozwijanie mowy; poznawanie historii powstania Warszawy.
Ada wróciła z tatą z przedszkola i od razu zaczęła opowiadać o wydarzeniach dnia. − Dzisiaj rysowaliśmy Syrenkę – powiedziała. − Taki stary samochód? – zdziwił się Olek, który wiedział wszystko o dawnych modelach samochodów takich jak trabant, syrenka i warszawa. − Sarenkę? – zapytała mama, która w tym czasie miksowała truskawki i nie dosłyszała głosu córeczki. − Ojejku, nikt mnie nie rozumie – westchnęła Ada i rozwinęła swój rysunek. − Syrenka warszawska! Kobieta z ogonem ryby i z tarczą − zawołał Olek. − Znam ten pomnik, bo byliśmy tam z klasą. − Jeśli chcesz, to opowiem ci legendę o tym pomniku i o powstaniu Warszawy − zaproponowała Ada. − Chcę. Ada wyjęła jedną ze swoich małych lalek i owinęła jej nogi wstążką, tak, żeby przypominała ogon ryby. Zaczęła opowiadać: − W pewnej wiosce żyła sobie piękna syrena, która nie była zwykłą dziewczyną, bo zamiast nóg miała płetwę. Mieszkała w rzece Wiśle. Czasami wychodziła na brzeg, żeby rozczesać włosy… − Ada udawała, że rozczesuje lalce blond czuprynę. – Syrenka pięknie śpiewała i czarowała swoim głosem rybaków. Ada odszukała drugą lalkę, której kiedyś obcięła włosy, podała ją Olkowi i powiedziała: − To będzie rybak. Ma na imię Wars. − Ja mam go udawać? − Tak. − I co mam robić? – zapytał Olek. − Masz być zakochany – wyjaśniła Ada. − Ja? – Tak! Wars zakochał się w syrenie i uratował ją przed innymi rybakami. Oni zarzucili na nią sieci, bo chcieli ją zanieść królowi, żeby dostać dużo pieniędzy. Zatkali sobie uszy, żeby nie słyszeć jej śpiewu. − A co by się stało, gdyby usłyszeli? − Ten, kto ją usłyszał, wchodził do rzeki i już nigdy nie wracał. Zwykli ludzie nie mogą żyć pod wodą. − Wiem. Ludzie mają płuca, a ryby skrzela. Dzięki temu ryby mieszkają pod wodą. I ta twoja syrena też. Ada przyniosła z kuchni pustą siatkę po cebuli, która przypominała sieć i wrzuciła do niej swoją lalkę. − Uratuj mnie, piękny rybaku, a zaśpiewam ci najpiękniejszą pieśń na świecie! – powiedziała. − Nie śpiewaj mi, bo wpadnę do Wisły i nie wrócę! Zatkałem sobie uszy – powiedział Olek. − Ojej! Już dawno wyjąłeś sobie zatyczki z uszu i dlatego jesteś zakochany. Taka jest legenda, a my się tylko bawimy. Ratuj syrenę! − Zakradnę się nocą, kiedy inni rybacy będą spali i rozetnę sieci. Będziesz mogła wrócić do Wisły. − Pospiesz się, bo nie mogę żyć długo bez wody! – pisnęła Ada. Olek wyplątał syrenę z cebulowej sieci i powiedział: − Jesteś wolna. Możesz wracać do domu. − Dziękuję ci, dzielny rybaku? Jak masz na imię? − Olek. − Przecież się bawimy! – przypomniała Ada. − No dobrze… mam na imię Wars. A ty, jak masz na imię, piękna panno? − Jestem Sawa. Widziałam cię wiele razy na brzegu rzeki. − Przychodziłem tu łowić ryby, ale zawsze czekałem na ciebie. Jesteś taka piękna. − Och! Rybacy tu biegną! Zobaczyli, że mnie uwolniłeś! Nie wyjdę już na brzeg Wisły, chyba, że waszej wiosce będzie groziło wielkie niebezpieczeństwo. Wtedy was obronię! Żegnajcie! − Żegnaj! – powiedział Olek. − Przecież ty masz iść ze mną, bo mnie kochasz – przypomniała Ada. − Idę z tobą, Sawo! – zawołał Olek. Po chwili obie lalki wylądowały pod tapczanem, który udawał rzekę Wisłę. Ada opowiadała dalej: − Wars i Sawa zniknęli pod wodą, i nikt ich już nie widział. Na miejscu wioski powstało miasto Warszawa, w którym mieszkamy – zakończyła. − Wiesz co, może pójdziemy w sobotę z mamą i tatą obejrzeć pomnik Syrenki nad Wisłą? Sprawdzimy, czy ma skrzela. − Mówiłeś, że byłeś tam z klasą. − Ale chcę iść jeszcze raz. − Hm… ty chyba naprawdę zakochałeś się w tej Sawie – zachichotała Ada.
Rozmowa na temat opowiadania.
− O czym dowiedziała się Ada w przedszkolu?
− Kto pomógł jej przedstawić legendę?
• Karta pracy, cz. 4, s. 29. Rysowanie po śladach rysunku Syreny i fal.
Czytanie tekstu w książce. Książka (s. 72–73).
Zajęcie 2 Piękny jest nasz kraj – twórcza zabawa plastyczna
. • Wybieranie spośród obrazków zdjęć (wyciętych z kolorowych czasopism) różnych zakątków naszego kraju tych, które dzieciom podobają się najbardziej. Omawianie, co one przedstawiają; uzasadnianie swojego wyboru. Obrazki/zdjęcia wycięte z czasopism. Wykonanie pracy plastycznej. Zaproponowanie wykonania obrazka przedstawiającego miejsca, które dzieciom się podobają, z jednoczesnym uchwyceniem różnorodności polskiego krajobrazu.
Zabawa Rozwijamy zdania. Kot pije mleko. Szary kot pije mleko. Szary kot pije mleko z miski. Szary kot pije mleko z niebieskiej miski. Ćwiczenie sprawności manualnych, szlaczki literopodobne, lepienie z plasteliny, czytanie tekstów w książce.
KRĄG TEMATYCZNY - Moja miejscowość, mój region
PIĄTEK 08.05.2020 KIM JESTEŚ?
• Karta pracy, cz. 4, s. 27.
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach spirali – dużych i małych.
• Zabawa Dokończ zdania.
Rodzic mówi początek zdania, a dzieci je kończą.
Miejscowość, w której mieszkam, to…
Mieszkam… przy ulicy…
Lubię swoją miejscowość, bo…
Moje przedszkole znajduje się w… przy ulicy…
Zajęcie 1 . Nauka wiersza Ewy Stadtmüller Kim jesteś?
• Słuchanie wiersza.
Czy wiesz, kim jesteś?
− To oczywiste!
Co ci jest bliskie?
− Znaki ojczyste.
Ojczyste barwy
− biało – czerwone.
Ojczyste godło
− orzeł w koronie.
Ojczyste w hymnie
− mazurka dźwięki,
no i stolica
− miasto syrenki.
I jeszcze Wisła
co sobie płynie:
raz na wyżynie,
raz na równinie,
i mija miasta
prześliczne takie… −
Już wiesz, kim jesteś?
− Jestem Polakiem.
• Rozmowa na temat wiersza.
− Co jest bliskie osobie z wiersza?
− Jakie znaki ojczyste?
− Co jest jeszcze bliskie?
− Kim jest osoba z wiersza? A wy, kim jesteście?
• Karta pracy, cz. 4, s. 28.
Czytanie całościowe zdania To mapa Polski. Czytanie samodzielne (6-latki) lub z rodzicem (5-latki) napisów odszukanych w naklejkach: Wisła, stolica, Bałtyk, Tatry. Naklejanie ich w odpowiednich miejscach na mapie.
− Co to jest Bałtyk?
− Gdzie się znajduje?
− Jak nazywa się stolica Polski?
Oglądanie godła. Kolorowanie rysunku godła według wzoru.
Kolorowanie flag, żeby wyglądały jak flaga Polski.
Nauka wiersza fragmentami metodą ze słuchu
Zajęcie 2 Spacer po miejscowości w celu odszukania zabytków Oleszyc
Ćwiczenia w czytaniu teksu z książki w kartach pracy, utrwalanie piosenki Najpiękniejsze miejsce świata, pisanie szlaczków literopodobnych.
CZWARTEK 07.05.2020 ALBUM MOJEJ MIEJSCOWOŚCI
• Karta pracy, cz. 4, s. 25.
Rysowanie po liniach od obrazków dzieci do zdjęć miejscowości, w których mieszkają. Rysowanie po śladzie drogi babci i dziadka do domu.
Utrwalanie piosenki Najpiękniejsze miejsce świata
Zajęcie 1 Wykonanie albumu swojej miejscowości.
• Dzieci naklejają na kartkach widokówki, obrazki przedstawiające daną miejscowość.
• Następnie przyklejają pod widokówkami, obrazkami podpisy (przygotowane przez rodzica)
• Łączą kartki w jedną całość, za pomocą wstążeczki przewleczonej przez otwory wykonane dziurkaczem.
• Dołączają kartonową okładkę z herbem miejscowości, pokolorowanym przez dziecko i tytułem albumu Moja miejscowość.
Zajęcie 2 Oglądanie poprzez strony internetowe, książki oraz czasopisma zabytków Oleszyc
• Karta pracy, cz. 4, s. 26.
Określanie, co przedstawiają zdjęcia. Odszukanie w naklejkach zdjęć podobnych krajobrazów i naklejenie ich obok odpowiednich zdjęć. Rysowanie takiego samego rysunku po prawej stronie, jaki jest po lewej stronie. Określanie, co znajduje się w rogach rysunków.
Ćwiczenia utrwalające zapisy cyfrowe liczb.
ŚRODA 06.05.2020 NAJPIĘKNIEJSZE MIEJSCE ŚWIATA
• Karta pracy, cz. 4, s. 23.
Dzieci czytają z pomocą (lub samodzielnie) nazwy miejscowości. Następnie rysują znak + pod napisami miasto lub wioska, jeżeli dane zdjęcie przedstawia elementy miasta lub wsi. Dzieci kolorują rysunki.
Zajęcie 1 Słuchanie piosenki Najpiękniejsze miejsce świata
https://www.youtube.com/watch?v=31iMeePXKM8
1. Są na całym świecie miasteczek tysiące
i są też wioseczki jak z bajeczki.
Tutaj bloki różne, biurowce, wieżowce,
tam domki, łąki, pola, rzeczki.
Ref. A ja mieszkam właśnie tu, tutaj tulę się do snu.
Tutaj swoje mam radości i troski.
Każde drzewo tutaj znam, każdą drogę tu i tam.
To jest mój kawałek Polski.
Najpiękniejsze miejsce świata, w prawo, w lewo, w tył i w przód!
Taki to mój mały cud!
2. Słychać tu tramwaje i gwar na chodnikach.
Gdzieś indziej, jak gdaczą sobie kurki.
W jednym miejscu śmiechy, a w drugim muzyka,
a w trzecim cicho płyną chmurki.
Ref.: A ja mieszkam…
3. Ktoś pokochał morze lub dom nad jeziorem.
Ktoś góry, gdzie czystej wody zdroje.
Ktoś pokochał ciszę i gwiazdy wieczorem.
Ja także kocham miejsce swoje.
Ref.: A ja mieszkam…
• Rozmowa na temat piosenki.
− O jakim miejscu jest piosenka?
− Jakie ono jest?
− Co to znaczy, że mamy „swój kawałek Polski”?
- Określanie nastroju i budowy piosenki.
Nauka refrenu metodą ze słuchu.
Zajęcie 2 Herb naszej miejscowości – wydzieranka z papieru kolorowego.
• Wykonanie pracy plastycznej – karta pracy, cz. 4, s. 24.
Oglądanie herbu miejscowości. Wyjaśnianie znaczenia herbu.
Oglądanie herbów różnych miast – odczytywanie ich nazw.
Spacer po miejscowości w celu zobaczenia herbu na Ratuszu i porównaniem ze swoją pracą.
WTOREK 05.05.2020 Miejsca, które znam
• Karta pracy, cz. 4, s. 21.
Dzieci rysują po śladach. Określają, który rysunek kojarzy się z ich otoczeniem.
• Rozmowa na temat miejsc w swojej miejscowości, które należy odwiedzić.
Dzieci wypowiadają się na temat swojego miejsca zamieszkania.
- Z czego znany jest nasz region?
- Co jest najbardziej charakterystyczne w naszej miejscowości?
-
Co się wam najbardziej podoba?
- Czego chcielibyście się dowiedzieć o swoim regionie?
Zajęcia 1. Zabawy z kostkami.
Dwa zestawy dużych kostek. W pierwszym zestawie – przeznaczonym do dodawania – kostki mają zaklejone sześć kropek, puste pole będzie liczone jako zero. W drugim zestawie – przeznaczonym do odejmowania – jedna kostka jest bez zmian, a druga ma kropek: sześć, siedem, osiem, dziewięć i dwa razy po dziesięć.
-
Dodawanie z użyciem kostek. Dzieci rzucają kolejno dwiema kostkami z pierwszego zestawu. Po wyrzuceniu liczą oczka.
5 latki
Podają wynik. Uzasadniają go. Np. 5 i 4 to 9. (pięć dodać cztery to dziewięć).
6 latki
Układają odpowiednie działanie i je odczytują. 5 + 4 = 9
• Odejmowanie z użyciem kostek.
Dzieci kolejno rzucają kostkami. Najpierw tą z większą liczbą oczek, a potem tą drugą. Liczą oczka wyrzucone na pierwszej, a potem – na drugiej kostce. Od liczby kropek z pierwszej kostki odejmują liczbę kropek z drugiej kostki.
5 latki
Podają wynik. Uzasadniają go. Np. 10 odjąć 6 to 4.
6 latki
Układają odpowiednie działanie i je odczytują. 10 – 6 = 4
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne
Rozwijanie sprawności, zwinności, prawidłowej postawy. Ćwiczenia: skręty na prawo i lewo, mięśni brzucha, skrętoskłony, przeciw płaskostopiu.
-
Słuchanie czytanych legendy charakterystycznych dla danej miejscowości.
-
Karta pracy, cz. 4, s. 22. Kolorowanie ramki zdjęcia przypominającego miejscowość dziecka. Kolorowanie rysunku.
PONIEDZIAŁEK 04.05.2020 Małe miasteczko
Oglądanie obrazków, widokówek, zdjęć, folderów przedstawiających miejscowość, w której mieszkają dzieci. Dzieci dzielą nazwy miejscowości na sylaby, różnicując pierwsze i ostatnie głoski. Dzieci układają zdania z nazwą miejscowości, w której mieszkają.
Zabawa Dwie ręce, dziesięć palców (według Krzysztofa Sąsiadka).
Ja dziesięć palców mam, Dzieci: pokazują obie dłonie z rozłożonymi palcami,
na pianinie gram. naśladują grę na pianinie,
Ja dwie ręce mam, pokazują dłonie,
na bębenku gram. uderzają na przemian dłońmi o uda,
Ja dziesięć palców mam pokazują obie dłonie z rozłożonymi palcami,
i na trąbce gram. naśladują granie na trąbce,
Ja dwie ręce mam pokazują dłonie, i zaklaszczę wam. klaszcz
Zajęcie 1. Słuchanie wiersza Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Małe miasteczko. • Zabawa z rymowanką – Miejscowość swoją znamy, miejscowość swą kochamy. Dzieci wypowiadają rymowankę cicho, głośno, rytmizują ją prostym, wymyślonym przez nie ruchem (np.: klaskanie, tupanie, podskoki), śpiewają na własną melodię.
W małym miasteczku nie ma wieżowców,
schodów ruchomych ni zoo,
lecz drzew tu więcej, kwiatów i ptaków,
które śpiewają wesoło.
Dokoła rynku stoi rząd domów
w siedmiu kolorach tęczy;
ruch jest nieduży, spokojnie, miło,
czasami pszczoła zabrzęczy.
Czyste powietrze pachnie zielenią,
na niebie świeci słoneczko,
wszędzie jest blisko, ludzie się znają,
dbają o swoje miasteczko.
Rozmowa na temat wiersza.
− Jak wygląda małe miasteczko?
− Jakie są plusy mieszkania w małym miasteczku?
• Wskazywanie różnic między miasteczkiem (wsią), a dużym miastem. Jakie jest?, Małe miasto (wioska), Duże miasto. Spokojnie, dużo zieleni, nie ma smogu, mało hałasu…(małe miasto/wioska); dużo hałasu, smog, pojazdy, dużo osób… (duże miasto).
• Karta pracy, cz. 4, s. 20.
Dzieci rysują szlaczki po śladach, a potem – samodzielnie. Następnie naklejają w ramce widokówki, zdjęcia albo rysują ważne miejsca ze swojej miejscowości. Rysują po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.
KRĄG TEMATYCZNY - DBAMY O PRZYRODĘ
Czwartek 30.04.2020
Filmik IPN: "Polskie symbole narodowe" to klasyka i pewnie większość dzieci już go obejrzało, ale na pewno warto zrobić to jeszcze raz
https://www.youtube.com/watch?v=xQk8p7XY23A
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Dzień Flagi. Książka (s. 70–71)
W przedszkolu gruchnęła wieść, że zbliża się Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej i wszystkie przedszkolaki będą malować chorągiewki. – A po co? – spytała Lenka. – Na jaki kolor? – chciał wiedzieć Alan. – Na czerwony – powiedział Szymek. – Nie. Na biały – sprostowała Ada. – A po co? – ponownie spytała Lenka. – Będziemy z nimi maszerować. Flagi byłyby dla was za ciężkie – wyjaśniła pani. – Tylko wojsko maszeruje. My nie jesteśmy wojskiem – zauważył Alan.– Ale jesteśmy Polakami, a to dzień poświęcony naszej polskiej fladze. Z tej okazji możemy nawet maszerować – powiedziała z uśmiechem pani. – Drugiego maja przemaszerujemy przez całe osiedle. – Dostaniemy prezenty? – zapytał Hubert. – To Dzień Flagi, a nie Dzień Dziecka – zauważył Szymek. Hubert się naburmuszył. Jednak musiał przyznać, że Szymek ma rację. Jeśli już wręczać prezenty, to polskiej fladze, a nie przedszkolakom, którzy z pewnością nie są ani flagami, ani chorągiewkami. Wszyscy lubią malować, więc chwilę później Ada, jej koleżanki i koledzy z zapałem przystąpili do pracy. Jednak malowanie chorągiewek nie było wcale proste. Wymagało szczególnej uwagi. Ci, którzy się zagapili i zamalowali na czerwono więcej niż połowę chorągiewki, musieli malować od nowa. Bo przecież chorągiewka w polskich barwach powinna być tylko w połowie czerwona. Ada też nie od razu była zadowolona ze swojej pracy. – Dobrze, że na chorągiewkach nie trzeba malować komarów. Komary są strasznie trudne do wykonania – pocieszyła ją Lenka. – Muchy też – dodała Ada. I poczuła ulgę, że nie musi malować ani mrówek, ani much, tylko czerwony pas na białej chorągiewce. W Dniu Flagi przedszkolaki z przedszkola Ady wzięły udział w radosnym marszu po osiedlu. Każde dziecko niosło dumnie własnoręcznie wykonaną biało-czerwoną chorągiewkę. Dzieci machały nimi, aż furczało. Ada widziała las rąk przed sobą i czuła, że wszyscy, ona także, robią coś bardzo ważnego. Żałowała, że nie widzą jej rodzice i Olek, i babcia z dziadkiem. Przechodnie z podziwem patrzyli na maszerujących. – O, widzę, że mali Polacy też świętują – pochwaliła ich jakaś pani w sukience w paski. Ada czuła dumę, że mieszka w Polsce, że maszeruje z biało-czerwoną chorągiewką i że jest Polką – może trochę małą, ale co tam: przecież kiedyś urośnie. – Będę wtedy maszerowała z dużą flagą, żeby było ją widać aż z kosmosu – powiedziała. – Nasze chorągiewki też widać – zapewniła ją Lenka. Ada i Lena
podniosły swoje chorągiewki jeszcze wyżej i pomachały kosmonautom i kosmitom. Niech wiedzą, że polska flaga świętuje, a z nią świętują mali Polacy.
Rozmowa z dziećmi na temat opowiadania.
− Po co przedszkolaki malowały flagi?
− Jak czuła się Ada, maszerując 2 maja z kolegami i koleżankami i machając chorągiewką?
− Z czego była dumna?
Zajęcia 2. Wykonaj flagę wybraną przez siebie techniką plastyczną.
Środa 29.04.2020 CHROŃ PRZYRODĘ
Wyjaśnianie słów lasy to płuca Ziemi - bo produkują tlen, którym oddychamy, zatrzymują także pył i kurz, oczyszczają powietrze, a drzewa iglaste wydzielają olejki eteryczne.
Zajęcie 1 Słuchanie piosenki Ochroń Ziemię (sł. i muz. Krystyna Gowik). Rozmowa na temat tekstu piosenki.
https://www.youtube.com/watch?v=3oEy3cS29W8
I. Mieszkamy na wielkiej kuli.
Ta kula to nasza Ziemia.
Dorośli ciągle na tej Ziemi
chcą wszystko zmieniać.
Wycinają drzewa,
śmiecą na leśnej łące,
czarny dym z kominów leci
i zasłania słońce.
Ref.: Ochroń Ziemię, bądź jej przyjacielem.
Ty i ja – jest tu dzieci wiele.
Im więcej nas, tym dla Ziemi lepszy czas. (2x)
II. Gdy wszystkie na świecie dzieci
zadbają o piękno Ziemi,
to wszystko skończy się szczęśliwie,
nic się nie zmieni.
W ogromnym kosmosie
Ziemia się nie zgubi,
gdy ją każdy mały człowiek
nauczy się lubić.
Ref.: Ochroń Ziemię, bądź jej przyjacielem.
Ty i ja – jest tu dzieci wiele.
Im więcej nas, tym dla Ziemi lepszy czas. (2x)
Określanie nastroju piosenki.
− Co to znaczy, że mieszkamy na wielkiej kuli?
− Czym jest Ziemia? Dlaczego musimy o nią zadbać?
− Czy wszyscy dorośli są przyjaciółmi Ziemi?
− Co oznaczają słowa piosenki: „W ogromnym kosmosie Ziemia się nie zgubi, gdy ją mały człowiek zacznie lubić?”
Zajęcie 2 Malowanie farbami pojemników do segregowania odpadów.
Pojemnik niebieski – papier,
pojemnik zielony – szkło,
pojemnik żółty – metale i tworzywa sztuczne.
Próby samodzielnego podpisywania pojemników.
Spacer. Obserwowanie przez dzieci roślin występujących w najbliższej okolicy. Nazywanie ich, opisywanie wyglądu. Podkreślanie znaczenia roślin w życiu człowieka.
Wtorek 28.04.2020 Jak dbać o przyrodę
Rysowanie jak dzieci dbają o przyrodę, oglądanie roślin chronionych.
Zajęcie 1 Utrwalanie cyfr oraz znaków matematycznych +- oraz poznanych liter
Karty pracy część 4 str 87. Rozwiązywanie krzyżówki. Odszukiwanie wśród naklejek liter tworzące nazwy obrazków, naklejanie ich w odpowiednich miejscach, które wskazują wyniki odejmowania. Odczytanie hasła.
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne na świeżym powietrzu.
• Rozmowa na temat powietrza (przypomnienie) – gdzie się znajduje; czy ma kolor, kształt; w jaki sposób można poznać, że znajduje się wokół nas.
• Nadmuchiwanie balonów – obserwowanie ich powiększania się, wypuszczanie powietrza z balonów w kierunku własnych twarzy.
• Wciąganie powietrza do płuc i wydychanie go przez słomkę do napojów do kubeczka z wodą – obserwowanie powstających bąbelków.
• Dmuchanie na paski bibuły zawieszone na nitce.
• Obserwowanie drzew poruszanych wiatrem. N. wyjaśnia, że powietrza nie można zobaczyć ani powąchać, lecz można poczuć, ale tylko wtedy, gdy porusza się jako wiatr. Podkreśla znaczenie powietrza dla życia ludzi i zwierząt oraz jego wszechobecność wokół nas.
• Oglądanie albumów, książek przedstawiających roślinność Polski. Oglądanie mapy Polski, wskazywanie na niej dużych obszarów leśnych, np. Świętokrzyski Park Narodowy, Tatrzański Park Narodowy. Zwracanie uwagi na rolę lasów.
Poniedziałek 27.04.2020 Strażnicy przyrody
Kolorowanie kolorowanek, pisanie szlaczków literopodobnch, wycinanie nożyczkami elementów z gazet, ćwiczenia manualne rąk.
Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Strażnicy przyrody.
• Oglądanie zdjęć wybranych drzew – liściastych i iglastych. Zdjęcia wybranych drzew. Dzieci oglądają zdjęcia drzew, nazywają je, porównują wygląd. • Wypowiedzi dzieci na temat: Co to jest las? Poznawanie (przypomnienie) ogólnej budowy drzewa. Układamy przed dziećmi poszczególne kartonowe elementy drzewa: korzenie, pień, gałęzie, koronę z liśćmi. Dzieci nazywają części drzewa. Układają je we właściwej kolejności. Określają, które części rośliny rosną pod ziemią, a które nad nią.
• Karty pracy, cz. 4, s. 12–13.
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Lis i lornetka.
• Przypomnienie przez dzieci, jak należy zachowywać się w lesie.
− Dlaczego należy tak się zachowywać?
Ćwiczenia oddechowe – Las pachnie żywicą. Wykonują długi wdech nosem, a następnie wydech powietrza ustami, przy otwartym oknie. • Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Lis i lornetka.
Książka (s. 66–69) dla każdego dziecka.
Przedszkolaki bardzo lubią wycieczki. Odwiedziły już zoo, ogród botaniczny i Muzeum Lalek. Tym razem grupa Ady wybrała się do lasu na lekcję przyrody, bo nauka w terenie jest znacznie ciekawsza niż zwykłe opowieści. Dzieci koniecznie chciały obejrzeć paśniki dla zwierząt. W świecie zwierząt nastąpiło wielkie poruszenie. – Schowajcie się! – krzyknął płochliwy zając. – Idą tu małe człowieki! – Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – poprawiła go łania, spokojnie przeżuwając młode pędy drzew iglastych. – Na pewno zaatakują kijkami nasze mrowiska! – pisnęły przerażone mrówki. – Kiedyś wielki dwunożny człowiek podeptał nasze całe królestwo! – Pobiegnę wywęszyć, jakie mają zamiary – oznajmił lis i ruszył przed siebie, wymachując puszystą kitą. – Boimy się hałasu – pisnęły zajączki, tuląc się do uszatej mamy. – Tydzień temu ludzkie istoty zostawiły w lesie pełno śmieci: puszki, sreberka po czekoladzie i butelki! – krzyknął oburzony borsuk. – Chyba nie wiedzą, że kiedy słońce rozgrzeje zbyt mocno szklaną butelkę, to może wywołać pożar lasu! – To straszne! – oburzyła się wiewiórka. – Zaraz przygotuję pociski z orzechów i będę nimi rzucać. Pac! Pac! W tej samej chwili zza drzew wyłonił się jeleń i dostojnym krokiem zbliżył się do paśnika. – Witam państwa – przywitał się. – Słyszałem, że boicie się ludzi. Powiem wam, że bać się należy myśliwych, którzy mają strzelby, ale nie ludzkich dzieci, bo one mają dobre serca. – Tiuu, tiuu! My znamy te maluchy! – odezwały się ptaki. – Zimą sypią dla nas ziarenka i szykują słoninkę w karmnikach, żebyśmy nie zamarzły z głodu. Nadbiegł zziajany lis i, łapiąc oddech, wysapał: – Kochani, nie ma się czego bać! Te człowieki to bardzo miłe stworzenia. – Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – po raz drugi odezwała się łania. – No dobrze, ludzie. Duże stworzenie w spódnicy mówiło do nich „moje kochane przedszkolaki” czy jakoś tak… Urządzili sobie piknik na polanie, a potem posprzątali wszystkie śmieci. Na trawie nie został ani jeden papierek po kanapkach, ciastkach i cukierkach. Wszystkie butelki po sokach i pudełeczka po jogurtach wyrzuciły na parkingu do wielkiego kosza na śmieci. – A nie krzyczały? – szepnęły wciąż wystraszone zajączki. – Ależ skąd! One dobrze wiedziały, że w lesie trzeba być cicho, żeby nas nie płoszyć. – O! To znaczy, że szanują nas i las – powiedziała do rymu pani zającowa. – Szanować las najwyższy czas! – odpowiedziały chórem zwierzęta. Tego dnia dzieci wróciły z wycieczki bardzo zadowolone. Nauczycielka pochwaliła wszystkie za to, że w lesie zachowywały się tak, jak należy: nie hałasowały, nie niszczyły mrowisk i norek, nie zrywały żadnych roślin bez zgody pani i pięknie posprzątały po zakończonym pikniku. – A może narysujecie to, co najbardziej zapamiętaliście z dzisiejszej wycieczki? Zrobimy wystawę o lesie. – Tak! Chcemy! – Ja namaluję wiewiórkę – ucieszyła się Zuzia. – I ptaszki. – A ja narysuję mech – postanowił Jacek. Pani rozdała dzieciom kartki, kredki i farby. Sama też postanowiła coś namalować. Powstały prawdziwe dzieła sztuki: drzewa iglaste oświetlone słońcem, wiewiórka, ślady kopytek, zielona polana i ptaszki na gałęziach. Jacek namalował czarną plamę i oznajmił wszystkim, że to jest nora niedźwiedzia. Ada narysowała lisa trzymającego w łapkach jakiś dziwny przedmiot. – Co to jest? – zapytała Kasia. – To jest lis – odpowiedziała Ada, chociaż uznała, że bardziej przypomina psa niż lisa. – A co on trzyma? – Lornetkę – odpowiedziała Ada. – Lornetkę? Przecież lisy nie używają lornetek – stwierdził Piotrek. – Nie widziałem tam żadnego lisa. – A ja widziałam – odparła Ada. – Cały czas nas podglądał! – Naprawdę? – Naprawdę. Ciągle nas obserwował, a zza drzewa wystawała jego ruda kita. – To dlaczego nam nie powiedziałaś? – Nie chciałam go spłoszyć. Widocznie sprawdzał, czy umiemy się dobrze zachować w lesie. – Pewnie, że umiemy! – stwierdził Piotrek. Nauczycielka zebrała wszystkie obrazki i przyczepiła je do specjalnej tablicy. – Jaki tytuł nadamy naszej wystawie? – zapytała dzieci. Było wiele propozycji, ale najbardziej spodobał się wszystkim pomysł Ady: „Czas szanować las”. Jednak największe zdziwienie wywołał rysunek nauczycielki. – Dlaczego pani powiesiła pustą kartkę? – zdziwiły się dzieci. – Ona nie jest pusta – uśmiechnęła się tajemniczo pani. – Przecież pani nic nie narysowała… – Narysowałam w wyobraźni. Mój rysunek przedstawia leśną ciszę. Oj, nasza pani zawsze nas czymś zaskoczy!
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Jak zwierzęta przyjęły obecność dzieci w lesie?
− Dlaczego zwierzęta bały się dzieci?
− Co powiedziały o dzieciach zwierzęta, które je obserwowały: jeleń, ptaki, lis?
− Co zrobiły dzieci po powrocie do przedszkola?
− Kogo narysowała Ada? Dlaczego?
− Co narysowała pani? Co przedstawiał jej rysunek?
• Ćwiczenia z tekstem. Książka (s. 66–69) dla każdego dziecka.
Zajęcie 2 Odkrywanie litery H h
5 latki karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia str 72
• Opisywanie co przedstawia obrazek • Określanie pierwszych głosek w słowie hamak i nazwach rysunków
• Rysowanie po śladach rysunków • Kolorowanie wybranych rysunków 6 latki odkrywanie litery H h małej i wielkiej, drukowanej i pisanej. Wyodrębnianie wyrazu podstawowego hamak. Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, część 2 str 70. Analiza i synteza słuchowa wyrazu hamak.
• Spacer – przyglądanie się otoczeniu: czy jest czyste, czy zaśmiecone. Szukanie przyczyny tego stanu.
• Opowieść ruchowa W lesie (według Małgorzaty Markowskiej). Dzieci wykonują to, o czym mówi nam opowiadanie. Wyruszamy na wycieczkę do lasu (dzieci maszerują parami dookoła koła). Idziemy po ścieżce. Ścieżka robi się coraz węższa. Idziemy gęsiego – jedno za drugim. Las staje się gęsty – trzeba się schylać, przechodzić pod gałęziami, rozchylać zarośla (wymyślają różne sposoby przedzierania się przez las). Co jakiś czas odpoczywamy. Zatrzymujemy się, nasłuchujemy odgłosów lasu: śpiewu ptaków (wykonują skłony głowy w tył, na boki, skręty), stukania dzięcioła (w przysiadzie, uderzają palcami o ziemię). Idziemy dalej. Widzimy w oddali sarny na polanie (czworakują w różnych kierunkach). Wchodzimy na polanę pełną kwiatów. Biegamy radośnie, podskakujemy. Zmęczeni zabawą, kładziemy się na trawie. Zasypiamy. Las szumi: szu, szu, szu…
KRĄG TEMATYCZNY - WIOSNA NA WSI
Piątek 24.04.2020 Wiosenne prace na wsi.
Pisanie szlaczków literopodobnych, utrwalanie poznanych liter, podział wyrazów na sylaby i głoski.
Zajęcie 1 Rozmowa na temat wiosennych prac na wsi.
Karta pracy, cz. 4, s. 10
Oglądanie strony gazety ze zdjęciami przedstawiającymi prace na wsi. Określanie, co to za prace. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedną łopatę więcej niż w poprzednim.
Pole
Na polach rozpoczęły się prace: orka, bronowanie kultywatorami gleby oraz jej wałowanie, a następnie siew i sadzenie roślin. − Dawniej nie było traktorów. Co wykorzystywano do prac polowych? − Co robią ludzie w ogródkach? Co jest im potrzebne do pracy?
Sad
W sadzie wiosną (w marcu) właściciele przycinają gałęzie drzew i krzewów, opryskują drzewa, bielą wapnem ich pnie. − Dlaczego są wykonywane takie prace?
Zwierzęta wiejskie
Rolnicy przez cały rok codziennie muszą dbać o zwierzęta. Np. krowy muszą być dojone kilka razy dziennie. − Czy praca rolnika jest łatwa?
Wymienianie narzędzi ogrodniczych, podział na głoski i sylaby. Określają do czego służą dane narzędzia.
Karta pracy część 4 s. 11.
Rysowanie narzędzi ogrodniczych po śladach. Czytanie samodzielne ich nazw. Łączenie rysunków z nazwami. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedne grabie mniej niż w poprzednim.
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne
W miarę możliwości spacer, przyglądanie się pracom w przydomowych ogródkach.
Zabawa metodą opowieści ruchowej – W ogrodzie. Dzieci wybrały się do ogrodu na zaproszenie ogrodnika Macieja (w roli ogrodnika Mama lub Toto.). Witają się z ogrodnikiem i rozpoczynają oglądanie ogrodu.
Dzieci:
Wąchają kwiatki, wykonują przysiad, skłon głowy w przód i głęboki wdech nosem, a wydech – ustami, biegają po alejkach, wyciągają ramiona w bok, naśladując motyle. rytmicznie podnoszą je i opuszczają. Ogrodnik Maciej prosi dzieci o pomoc przy sadzeniu.
Dzieci:
Sadzą rośliny, wykonują siad klęczny, naśladują czynności: kopania, sadzenia, przysypywania roślin ziemią, myją ręce po pracy, stają w rozkroku, wykonują lekki skłon tułowia w przód, pocierają dłońmi o siebie podlewają posadzone rośliny. poruszają się po wyznaczonym miejscu ogrodu przedszkolnego i naśladują podlewanie.
Ogrodnik chwali dzieci za dobrze wykonaną pracę i dziękuje za pomoc, podając dłoń dziecku.
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 69. Rysowanie drogi kury do kurcząt.
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 69. Czytanie zadań. Wpisywanie odpowiednich liczb.
23.04.2020 Makieta wiejskiego podwórka.
Dopowiadanie skojarzeń. Mówimy nazwę zwierzęcia, a dzieci dopowiadają kojarzące się z nim słowo (z wierszy, z bajek, opowiadań).
Np. kaczka – dziwaczka
kaczątko – brzydkie
koza (kozucha) – kłamczucha
kot – Filemon
kurka – Czubatka
Zajęcia 1. Po co hodujemy zwierzęta?
Co nam dają zwierzęta? Wymieniamy nazwy zwierząt: kura, owca, krowa, gęś, pszczoła. Dziecko odpowiada co one dają człowiekowi: jajko, miód, mleko, jogurt, ser, wełna, pióra.
Burza mózgów – Co można zrobić z tych produktów? Mówimy nazwę produktu otrzymanego od zwierząt, a dziecko mówi, do zrobienia czego można go wykorzystać. Np. jajka – ciasto, kanapki, sałatka… mleko – ser, budyń, jogurt… pióra – poduszka, pierzyna… wełna – szalik, sweter, czapka…
Zabawa gdzie kto mieszka – dzieci określają jak nazywa się dom podanego zwierzęcia.
Zajęcie 2 Wspólne wykonanie makiety wiejskiego podwórka.
Omówienie przez dzieci wyglądu wiejskiego podwórka.
− Jakie budynki powinny się tam znaleźć?
− Jakie zwierzęta tam spotkamy?
Dzieci wycinają z kolorowych czasopism obrazki/zdjęcia zwierząt, które można spotkać na wiejskim podwórku (lub je rysują).
Dzieci przyklejają obrazki/zdjęcia na tekturkach i umocowują je plasteliną do tekturowych podstawek.
Prostokątny kawałek styropianu, malujemy go zieloną farbą.
Oklejanie pudełek kolorowym papierem – zabudowania gospodarcze, dom gospodarza.
Wspólne komponowanie makiety na styropianie, ozdabianie elementami wykonanymi z bibuły np.. Rośliny, drzewa.
Utrwalanie piosenki Na podwórku, naśladowanie odgłosów zwierząt, co jedzą zwierzęta z wiejskiego podwórka.
Gry interaktywne :
https://view.genial.ly/5e94acb69334740d78ba4412
https://view.genial.ly/5e95a496d82ffd0dbff5dbb4
https://view.genial.ly/5e8b176342b1580e14d70d07
https://view.genial.ly/5e95a496d82ffd0dbff5dbb4
Środa 22.04.2020. Na podwórku
Zapoznanie z wybranymi popularnymi przysłowiami, których bohaterami są zwierzęta; wyjaśnienie ich znaczenia. Gdyby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała. Zapomniał wół, jak cielęciem był. Koń ma cztery nogi i tak się potyka. Pasuje jak wół do karety. Nie kupuj kota w worku. Rytmizowanie wybranego przysłowia; ilustrowanie go ruchem według pomysłów dzieci.
Karta pracy część 4 s.9
Oglądanie obrazka, odszukiwanie na nim śladów zwierząt. Łączenie obrazków zwierząt z ich śladami. Czytanie samodzielnie lub z pomocą nazw zwierząt. Naklejanie zdjęć zwierząt w odpowiednich miejscach.
Zajęcia 1. Zabawy przy piosence Na podwórku.
https://www.youtube.com/watch?v=An265-G0WOs
I. Na podwórku na wsi jest mieszkańców tyle, że aż gospodyni trudno zliczyć ile.
Ref.: Kury, gęsi i perliczki, i indyki, i indyczki. Jest tu kwoka z kurczętami, mama kaczka z kaczętami. Piękny kogut Kukuryk i kot Mruczek, i pies Bryś. Więc od rana słychać wszędzie: kukuryku, kwa, kwa, gę, gę, hau, hau, miau, miau, gul, gul, gul – podwórkowy chór.
II. Koń kasztanek w stajni, a w oborze krowa, tam w zagrodzie owce i brodata koza.
Ref.: Kury, gęsi i perliczki… III. A tu są króliki: i duże, i małe, łaciate i szare, i czarne, i białe. Ref.: Kury, gęsi i perliczki…
Rozmowy na temat tekstu piosenki
− Gdzie mieszkają zwierzęta, o których jest mowa w piosence?
− Jakie zwierzęta mieszkają w wiejskiej zagrodzie?
Omówienie ich wyglądu, zwyczajów i charakterystycznych głosów które wydają wymienione w piosence zwierzęta. Śpiewnie wybranych fragmentów piosenki.
Rozwiązywanie zagadek
Lubi głośno gdakać, kiedy zniesie jajko.
Każdy wie, że jest stałą kurnika mieszkanką. (kura)
Zakręcony ogonek, śmieszny ryjek ma.
Chrum chrum - głośno woła - kto jedzenie da?” (świnka)
Na przykład łaciate, w oborze mieszkają.
Pasą się na łąkach, zdrowe mleko dają. (krowy)
Nie pieje, nie gdacze.
Po stawie pływa. Jak się nazywa? (kaczka)
Grzebień ma na głowie, swoim głośnym pianiem
Wszystkich wczesnym rankiem budzi na śniadanie. (kogut)
Zajęcie 2. Zwierzęta z wiejskiego podwórka – malowanie farbami na porowatym podłożu.
Malowanie farbami plakatowymi wybranych zwierząt przez dziecko. Poprawne korzystanie z pędzla, farb i wody. Prace porządkowe po skończonym zajęciu.
Czytanie tekstów w książce Nowe przygody Olka i Ady przy literce ż.
Wtorek 21.04.2020 Tyle stóp, tyle kroków
• Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza Teresy Fiutowskiej Podwórkowa awantura. Kura gdacze, kaczka kwacze – goni kurę mokrą raczej. Gęś też syczy, kogut pieje. Gwałtu! Rety! Co się dzieje? Ryczy krowa, świnia kwiczy, a indyk się rozindyczył. Kot mysz goni, głośno miauczy. – Dość awantur! Już wystarczy! Tak pies Burek głośno szczeka i już słychać go z daleka. Koza meczy: mee, mee, mee… – Czego psisko mądrzy się?Dla ochłody – wiadro wody poleją na głowy, brody! Wyszły z mody awantury! A sio, gęsi, a sio, kury! – Powiedziała, co wiedziała, białą brodą pokiwała, pochyliła nisko rogi. – Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi! Awantura się skończyła, bo ta koza groźna była.
Wyjaśnia niezrozumiałe zwroty. -Które zwierzęta brały udział w podwórkowej awanturze? − Jakie zwierzę próbowało je uspokoić? W jaki sposób to zrobiło? Zwrócenie uwagi na głosy, jakie wydawały zwierzęta.
Zajęcie 1. Długi, krótki – ćwiczenia w mierzeniu długości. Ćwiczenia dotyczące zrozumienia stałości miary. Sznurówki w dwóch kolorach, układanie dwóch dróg, porównywanie czy drogi mają taką samą długość. Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą. Mierzenie długości dywanu krokami. Mierzenie linijką długości dywanu.
Karta pracy, cz. 4, s. 6, 7.
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne. Rozwijanie sprawności, zwinności, kształtowanie prawidłowej postawy, skłony, pajacyki, przysiady, podskoki, biegi.
Karta pracy część 4 s. 8. Kolorowanie tak samo puzzli ze zdjęciami dorosłych zwierząt i ich dzieci. Nazywanie mam i ich dzieci. Czytanie całościowe nazw zwierząt przedstawionych na zdjęciach (5-latki) lub samodzielne (6-latki). Naklejanie ich zdjęć w odpowiednich miejscach.
Poniedziałek 20.04.2020 UPARTY KOGUT
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem samodzielnie, układanie puzzli.
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Uparty kogut.
• Wyjaśnienie znaczenia słowa uparty.
− Kogo nazywamy upartym?
− Czy zwierzęta też mogą być uparte?
− Czy znacie takie zwierzęta?
Książka (s. 62–65) dla każdego dziecka. Dzieci słuchają opowiadania, oglądają ilustracje.
Rodzina Ady i Olka wybrała się do cioci na wieś. Wszyscy byli zachwyceni celem podróży. Tylko mama wydawała się trochę zakłopotana i lekko zaniepokojona. – Nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na wsi. Chyba bardzo dawno temu. Czy będą tam wszystkie wiejskie zwierzęta? – wypytywała tatę. – Oczywiście, jak to w gospodarstwie. Będą krowy i cielęta. Świnie i prosięta. A zamiast koni i źrebiąt – dwa traktory. Traktorów chyba się nie obawiasz? – spytał żartem tata. Mama tylko się uśmiechnęła. – Oczywiście. Nawet rogaty baran mnie nie wystraszy. Jestem supermamą. – Będą też kury, gęsi, kaczki, indyczki. Zgroza – ciągnął tata żartobliwym tonem. Samochód wjechał na podwórko. Ada i Olek pierwsi przywitali się z ciocią i wujkiem i natychmiast zaczęli się rozglądać za zwierzętami. – Lola ma szczeniaki! Mogę się z nimi pobawić? – spytał Olek i już był przy kudłatej kundelce i czwórce jej szczeniąt. Ada nie mogła do niego dołączyć, ponieważ ma uczulenie na sierść. Wybrała się więc na spacer po podwórku. – Ko, ko, gę, gę, kwa, kwa – witały ją kury i kurczęta, gęsi i gąsięta, kaczki i kaczęta. Ada z powagą odpowiadała im: „dzień dobry”, „witam państwa”, „przybijemy piątkę?”. – Ojej, jaka piękna kózka! – Ada usłyszała zachwycony głos mamy. – To koźlątko. Ma zaledwie kilka dni – powiedział wujek. – Prześliczny maluszek – stwierdziła z podziwem mama. Koźlątko nie poświęciło mamie uwagi, za to kury podniosły wielki krzyk na jej widok. Obgdakały ją z każdej strony... i sobie poszły. Został jedynie kogut. Wbił wzrok w barwną sukienkę mamy w duże czerwone koła i patrzył jak zauroczony. – Lubi czerwony kolor – stwierdziła z zadowoleniem mama. – Hm, obawiam się, że wręcz przeciwnie – powiedział tata. Kogut nastroszył pióra i nieprzyjaźnie zatrzepotał skrzydłami. – Nie przepada za czerwonym. Kiedyś wskoczył mi na głowę, bo byłam w czerwonym kapeluszu – powiedziała ciocia. – Ale to zdarzyło się tylko raz – dodała uspokajająco. Po chwili wszyscy z wyjątkiem mamy zapomnieli o kogucie. Uparte ptaszysko nie odstępowało jej na krok. – Idź sobie – odpędzała go, jednak kolor czerwony na sukience przyciągał uparciucha jak magnes. – Nie bój się, mamo – Ada dodała mamie otuchy. – Dam sobie radę. – Mama bohatersko przeszła między kaczkami, kurami, minęła nawet gąsiora, ale gdy spojrzała za siebie, ponownie ogarnął ją niepokój. Kogut wciąż był tuż-tuż i wojowniczo stroszył pióra. – Bywa uparty jak oślątko – westchnęła ciocia. – Wracaj do kurnika, uparciuchu. – No właśnie! – powiedziała stanowczo mama. Obie, mama i ciocia, weszły do domu. Niezadowolony kogut grzebnął pazurem i wrócił do kurnika. Tymczasem tata z wujkiem założyli na głowy kapelusze z siatką na twarz i poszli zajrzeć do uli w sadzie. Ada unikała pszczół od czasu, gdy minionego lata została użądlona w stopę. Wolała przechadzać się pośród żółtych kaczuszek, które nie żądlą i są mięciutkie. Nawet nie zauważyła upływu czasu. Zbliżała się właśnie pora dojenia krów, więc ciocia poszła przygotować dojarki. Olek wciąż bawił się ze szczeniętami, a tata i wujek zapomnieli o wszystkim, tak bardzo zajęli się sprawdzaniem pszczelich uli. Znudzona mama postanowiła do nich dołączyć. Jednak żeby dotrzeć do furtki prowadzącej do sadu, musiałaby przejść obok kurnika. Co będzie, jeśli kogut ją zobaczy? Wolała tego uniknąć. Postanowiła przechytrzyć nieprzyjaznego ptaka i przedostać się do sadu przez płot. Jakież było zdziwienie Ady, gdy zobaczyła mamę wspinającą się na ogrodzenie. Pokonanie płotu, kiedy ma się na sobie odświętną sukienkę, nie jest łatwe, jednak mamie się to udało. Co prawda w rajstopach poleciało oczko, a sukienkę lekko rozdarła, ale kto by się tym przejmował. – Oczko ci ucieka, łap je! – zażartował tata na widok żony. – To nic takiego. Wykiwałam koguta – powiedziała szeptem, zadowolona z siebie mama. Chwilę później Ada zobaczyła koguta, który bez trudu przefrunął nad płotem i wylądował w sadzie.
Rozmowa na temat opowiadania.
− Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi?
− Z kim bawił się Olek?
− Co robiła Ada?
− Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?
− Czym zajęli się tata z wujkiem?
− Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?
Ćwiczenia z tekstem. Książka (s. 62–65) Układanie zdań na temat zwierząt z wiejskiego podwórka. Np. Po podwórku kroczy kaczka, a za nią żółte kaczuszki. Następne zdania układają dzieci.
Zajęcie 2 Odkrywanie litery ż małej i wielkiej drukowanej i pisanej 6 latki. Wyodrębnianie wyrazu podstawowego żubry.
Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 64–65.
− Jakim zwierzętom przyglądają się Olek, Ada i dziadek? −
Czy żubry żyją wolno?
• Analiza i synteza słuchowa słowa żubry. Dzieci dzielą słowo żubry na sylaby i na głoski. Liczą, ile w słowie żubry jest sylab, a ile głosek. Następnie wymieniają inne słowa, w których głoskę ż słychać na początku (żaba, żurek, żyrafa…), w środku (leżak, jeżyny, kałuża…).
Karta pracy 5 latki Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 68. •
Określanie, co przedstawia obrazek. Podawanie pierwszej głoski z jego nazwy. •
Rysowanie po śladach rysunków.
Podawanie głosek, jakimi rozpoczynają się słowo żubr i nazwy rysunków.
Zaznaczanie liter ż, Ż w wyrazach.
Karta pracy część 4 strona 3, 4 i 5.
KRĄG TEMATYCZNY - WIELKANOC
Piątek 17.04.2020 Zabawa Ciepło, zimno, pod hasłem: Szukamy jajka.
Jajko ugotowane na twardo. Jedno z dzieci szuka jajka ugotowanego na twardo, które zostało ukryte w sali. Inne, wybrane dziecko naprowadza szukającego na ukryty przedmiot, stosując określenia: ciepło, cieplej, najcieplej, gorąco, zimno, zimno, najzimniej. Rysowanie po śladach szlaczków literopodobnych i samodzielnie. Zajęcie 1 Zabawy przy piosence i próby samodzielnego śpiewania. https://www.youtube.com/watch?v=qKY9oeELKn4 pisanki, kraszanki, skarby Wielkanocne Utrwalanie wcześniej poznanych piosenek o tematyce wiosennej.
Zajęcie 2 Malowanie farbami na temat dowolny. Poprawne korzystanie z wody i farb, prace porządkowe po skończonym zajęciu. Zachęcanie do swobodnych wypowiedzi na temat swoich prac. Poprawne budowanie zdań. Rozwijanie umiejętności dokonywania analizy i syntezy słów o prostej budowie fonetycznej. Rozpoznaje i nazywa poznane litery.
Czwartek 16.04.2020 Śmigus - Dyngus
Rysowanie szlaczków po śladach bez odrywania kredki od kartki.
Zabawy ruchowe do piosenek o tematyce wielkanocnej.
Zajęcia 1. Słuchanie wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus.
Wypowiadanie się dzieci na temat: Jakie zwyczaje kojarzą się wam ze świętami? Wypowiedzi dzieci; zwracanie uwagi, na czym polega śmigus-dyngus i w jaki sposób tradycja ta jest kultywowana w miastach i na wsiach. Uświadomienie konsekwencji przesadnego oblewania się wodą oraz robienia tego w nieodpowiednich miejscach.
Słuchanie wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus.
Śmigus! Dyngus! Na uciechę z kubła wodę lej ze śmiechem!
Jak nie kubła, to ze dzbana, śmigus dyngus dziś od rana!
Staropolski to obyczaj, żebyś wiedział i nie krzyczał,
gdy w Wielkanoc, w drugie święto, będziesz kurtkę miała zmokniętą.
Rozmowa na temat wiersza.
− Co to jest śmigus-dyngus?
− Co to znaczy staropolski obyczaj?
− Kiedy obchodzi się śmigus-dyngus?
Wyjaśnienie, jak rozumiany był ten zwyczaj dawniej. Kiedyś były to dwa różne obyczaje wielkanocne. Jednym z nich był dyngus, który polegał na tym, że młodzież chodziła po domach i zbierała datki w postaci jajek, wędlin, ciast itp. Śmigus natomiast miał odmienny charakter i polegał na uderzeniu na szczęście rózgą wierzbową z baziami. Rózga ta była wcześniej święcona w Niedzielę Palmową.
Zajęcie 2. Ćwiczenia gimnastyczne
Środa 15.04.2020 Potrawy z jajek
Oglądanie obrazka koszyczka wielkanocnego. Zaznaczanie kolejności jego przygotowania. Słuchanie piosenek o tematyce wielkanocnej (piosenki z poprzedniego tygodnia). Ozdabianie jajek według wzoru.
Zajęcie 1. Zabawy badawcze – Wokół jajka.
Cele: poznawanie budowy i właściwości jajka; zapoznanie z ciekawostkami na temat pisanek.
Dzieci oglądają jajka (kurze, przepiórcze, strusie lub ich obrazki), porównują ich wielkość i kolorystykę, wypowiadają się na temat ich kształtu; podają przykłady zwierząt, które wykluwają się z jajek. Oglądanie rozbitego jajka, nazywają poszczególne części składowe: skorupka, białko, żółtko. Zwracanie uwagi na zarodek i wyjaśnienie dziecku, że kurczątka wykluwają się z jajek, w których są zarodki. Pokazanie jak odróżnia się jajko surowe od gotowanego. Wprawić w ruch obrotowy oba jajka i obserwować ich ruchy oraz określić, które z nich kręci się szybciej. Jajko surowe obraca się szybciej, a potem się zatrzymuje. Powodem jest jego płynny środek, który porusza się wewnątrz skorupki w różne strony, co hamuje szybkie poruszanie się jajka.
Zabawa badawcza – Jajka i woda. Jajka surowe, jajka ugorowane, szklane naczynia, sól, łyżka. • Dzieci badają zachowanie w wodzie jajka surowego i jajka ugotowanego – wkładają je kolejno do przezroczystego naczynia z wodą. Obserwują ich zachowanie. • Do wody w przezroczystym naczyniu wkładają surowe jajko i dosypują stopniowo sól (około 10–12 łyżek soli). Obserwują, co dzieje się z jajkiem. • Poznanie ciekawostek na temat pisanek. Uważano, że pisanki mają magiczną moc, dlatego np. dotykano nimi grzbietów bydła, aby było zdrowe i płodne, toczono je wzdłuż zagonów oziminy, żeby zapewnić sobie dobry urodzaj. Były one darem, który miał zapewnić obdarowanej osobie wszelką pomyślność (także w sprawach sercowych). Pełniły one rolę wykupu w obrzędach wielkanocnych, np.: dyngusa, chodzenia z barankiem lub kurkiem. Panna mogła dostać pisankę czekoladowo-marcepanową z pierścionkiem zaręczynowym w środku. Ludzie bogaci obdarowywali się drogimi pisankami, ze złota, przyozdobionymi szlachetnymi kamieniami. Francuski jubiler P. C. Fabergé wykonał takie drogie pisanki na zamówienie cara Rosji. Pisanki służyły do zabawy zwanej taczanką. Turlało się po stole malowane jaja, zderzając je ze sobą. Wygrywała ta osoba, której pisanka się nie potłukła.
Zabawa ruchowa z elementem turlania – Rozsypane pisanki. Dzieci są pisankami. Delikatnie turlają się po podłodze w różnych kierunkach, zwracając uwagę na zachowanie zasad bezpieczeństwa.
Zajęcie 2. Zabawy i ćwiczenia pod hasłem: Co można zrobić z jajka?
Oglądanie skorupki jajka przez lupę. Lupy. • Porównywanie ciężaru jajek – surowego i ugotowanego. Jajka – surowe i ugotowane. • Wypowiadanie się dzieci na temat: Co można zrobić z jajek? Pomalować, ugotować, usmażyć itp. • Wymyślanie przez dzieci przepisów na potrawy z jajek. Nadawanie im nazw.
Zabawa ruchowa – Marsz z gazetą. Gazeta dla każdego dziecka. • Marsz z gazetą przyciskaną brodą do klatki piersiowej. • Marsz z gazetą przyciskaną uchem do lewego barku, a następnie – do prawego barku. • Marsz z gazetą położoną na otwartej prawej dłoni, następnie – na lewej dłoni. • Podskoki w przód z gazetą trzymaną między kolanami. • Marsz z gazetą położoną na głowie. • Zabawy swobodne z zastosowaniem urządzeń ogrodowych. Układanie alfabetem ruchomym podpisów: pisanka, baranek, jajka, zajączek, kurczątko.
Środa 8.04 PISANKI,KRASZANKI, SKARBY WIELKANOCNE
Zabawa ciepło - zimno pod hasłem szukamy jajka. Kolorowanie o tematyce świątecznej, poprawne trzymanie kredki, rozwijanie sprawności manualnych.
Zajęcie 1 Zabawy przy piosence i nauka tekstu przez słuchanie.
https://www.youtube.com/watch?v=qKY9oeELKn4
Słuchanie ciekawostek na temat zwyczajów i tradycji wielkanocnych.
Jajko to znak wszelkiego początku narodzin i zmartwychwstania. Dzielimy się nim przed rozpoczęciem śniadania, życząc sobie pomyślności, zdrowia i błogosławieństwa Bożego. W ludowych wierzeniach jajko było lekarstwem na choroby, chroniło przed pożarem, zapewniało urodzaj w polu i w ogrodzie, a nawet powodzenie w miłości. Z jajka wykluwa się kurczątko, które jest symbolem nowego życia. Pisanki dawano w podarunku, jako dowód życzliwości i sympatii. Chleb jest podstawowym pokarmem człowieka. Dzielenie się z nim i wspólne spożywanie jest od najdawniejszych czasów znakiem przyjaźni, życzliwości i poczucia wspólnoty. Palemka miała chronić ludzi, zwierzęta, domy przed ogniem, czarami i złem tego świata. Niezwykłą moc daje jej gałązka wierzby – drzewa najwcześniej okrywającego się zielenią. Mazurki przywędrowały do nas z kuchni tureckiej. Kunsztownie lukrowane i dekorowane bakaliami, przypominają wyglądem maleńkie tureckie dywaniki. Chrzan, a także przyprawy – pieprz i sól, święci się, aby pamiętać o gorzkiej Męce Chrystusa. Dawniej śniadanie wielkanocne rozpoczynało się od zjedzenia całego korzenia chrzanu, żeby ustrzec się od bólu zębów i brzucha. Baranek z czerwoną chorągiewką ze złotym krzyżykiem symbolizuje Chrystusa Odkupiciela. Stawiano go pośrodku stołu, żeby podczas wielkanocnych biesiad i uciech wierni nie zapominali o religijnym charakterze świąt. Kiedy gospodynie wypiekały baby drożdżowe, kuchnia musiała być zamknięta na klucz. Ktoś obcy bowiem mógłby zaszkodzić rosnącemu ciastu głośną rozmową albo złym wzrokiem. Wyjętą z pieca babę kładziono na poduszki i do chwili ostygnięcia przemawiano do niej szeptem. Zajączek obwieszcza wiosenną odnowę. Kiedyś jego wizerunek kojarzono z grzesznikami, którzy odbyli oczyszczającą pokutę. Potem zaczął obdarowywać dzieci łakociami i prezentami.
Zajęcie 2 Ozdabianie pisanek wyciętych z papieru i przestrzennych (jajka styropianowe, jajka gotowane). Ozdabianie flamastrami, kredkami, bibułą, kolorowym papierem.
Zabawa ruchowa z wykorzystaniem rymowanki (według Małgorzaty Markowskiej). Dzieci stają przed N. w luźnej gromadce, ćwiczą pod dyktando wypowiadanej przez niego rymowanki. Ręce w przód, ręce w górę, i podskokiem aż pod chmurę. Ręce w dół, ręce w bok, nogi wykonują skok. (Wykonują podskok obunóż w miejscu). Wszyscy ćwiczą bez wyjątku, (Maszerują w miejscu). zaczynamy od początku. (Maszerują w miejscu).
Wtorek 7.04 LICZENIE PISANEK
SŁUCHANIE PIOSENEK O WIELKANOCY
https://www.youtube.com/watch?v=t-jVEPrPR9c&list=PL7Lg168IaC6QDAzGhO8ZPRo7nM_jIqHU2
Zajęcie 1 Ćwiczenia z pisankami.
Cele: przeliczanie i dodawanie w zakresie dziesięciu; poznawanie różnych pisanek. Oglądanie różnych pisanek. Wskazywanie takich samych. Pisanki o różnych wzorach, w tym kilka par takich samych. Dzieci oglądają pisanki. Omawiają znajdujące się na nich wzory. Wskazują pary takich samych pisanek.
Ćwiczenia z pisankami. Obrazki dwóch koszyków, obrazki pisanek: 6 zielonych, 4 czerwonych, 5 żółtych, 4 niebieskich. Na tablicy są przypięte sylwety dwóch koszyczków, a w nich obrazki pisanek.
Wyjmowanie pisanek z koszyczków, przeliczanie ich.
− Ile pisanek jest w pierwszym koszyczku? (6 zielonych, 4 czerwone).
− Ile pisanek jest w drugim koszyczku? (5 żółtych, 4 niebieskie).
• Liczenie wszystkich pisanek w koszyczkach.
• Układanie zapisów matematycznych.
Pierwszy koszyczek 6 (zielonych) + 4 (czerwone) = 10 pisanek
Drugi koszyczek 5 (żółtych) + 4 (niebieskie) = 9 pisanek
• Porównywanie liczebności pisanek w koszyczkach. 10 > 9
Zajęcie 2 Ćwiczenia gimnastyczne rozwijające sprawność: przysiady, pajacyki, podskoki, skłony.
Układanie pociętych obrazków wielkanocnych w całość i przyklejanie na kartce papieru. Bezpieczne posługiwanie się nożyczkami.
Poniedziałek 6.04 - Gipsowe pisanki
Słuchanie ciekawostek na temat zwyczajów i tradycji wielkanocnych.
Jajko
to znak wszelkiego początku narodzin i zmartwychwstania. Dzielimy się nim przed rozpoczęciem śniadania, życząc sobie pomyślności, zdrowia i błogosławieństwa Bożego. W ludowych wierzeniach jajko było lekarstwem na choroby, chroniło przed pożarem, zapewniało urodzaj w polu i w ogrodzie, a nawet powodzenie w miłości. Z jajka wykluwa się kurczątko, które jest symbolem nowego życia.
Pisanki
dawano w podarunku, jako dowód życzliwości i sympatii.
Chleb
jest podstawowym pokarmem człowieka. Dzielenie się z nim i wspólne spożywanie jest od najdawniejszych czasów znakiem przyjaźni, życzliwości i poczucia wspólnoty.
Palemka
miała chronić ludzi, zwierzęta, domy przed ogniem, czarami i złem tego świata. Niezwykłą moc daje jej gałązka wierzby – drzewa najwcześniej okrywającego się zielenią.
Mazurki